ΚΑΤΙ ΣΑΝ ΕΠΙΣΤΟΛΗ
Προς τον ελλογιμότατο Δημάρχο πάντων των Κοζανιτών, εκ μέρους των αγαλμάτων Παύλου Μελά και Νικολάου Κασομούλη, κατοίκων της ιστορίας της πόλεως και χώρας, νόμιμα εκπροσωπουμένων.
Του Β.Π. Καραγιάννη
Κύριε δήμαρχε
Αυτόκλητος υπερασπιστής των ανωτέρω άφωνων ηρώων, σας κάνω γνωστά τα παρακάτω:
1. Τώρα που αναμοχλεύετε το ιστορικό κέντρο της πόλεως με παρεμβάσεις επί το αισθαντικότερο, κι ας δυσανασχετούν οι πάντες, προσωρινά, πρέπει να δείτε εκ του σύνεγγυς και δύο ζητήματα ιστορικού, ου μην αλλά, και γλυπτικού λόγου.
2. Ακούστηκε πως μεταθέτετε την προτομή του Παύλου Μελά από την κεντρική πλατεία της 28ης Οκτωβρίου σε μικρή πλατεία - εσοχή επί της Π. Χαρίση, εκεί που κάποτε ήταν το μη διασωθέν σπίτι του μακεδονομάχου Ν. Καλουτά, ο οποίος το χάρισε στο Δήμο για να γίνει Μουσείο, κι εγένετο εσοχή. Οτι σ’ εκείνο το σπίτι διανυκτέρευσε ο Παύλος Μελάς κατά την διέλευση του από την Κοζάνη, προς το πεπρωμένο του. Οπερ έδει δείξε το ιστορικόν του πράγματος! Νομίζω ότι είναι λάθος, πρωτίστως αισθητικό, αφού για την τοπική ιστορία είναι εντελώς ασήμαντο το γεγονός, διότι το άγαλμα είναι το ωραιότερο (ελαφρό κι αέρινο αγνώστου γλύπτη) γλυπτό που έχει η πόλη. Στη αρχή της ομωνύμου οδού, σηματοδοτεί με την αισθητική του και την όποια ιστορική αναφορά, για εκείνους φυσικά που ψάχνουν τους αντίστοιχους ιστορικούς ψύλλους στ’ άχυρα. Επαναλαμβάνω πως είναι το ωραιότερο απ’ όλα τα άλλα της πλατείας, τα οποία πάσχουν από βαρύτατο, αισθητικό, κομφορμισμό και γλυπτική νωθρότητα. Μην εξορίζετε, εσείς πανθομολογουμένως ξύπνιος Δήμαρχος, την ωραιότητα της τέχνης, χάριν μιας ιστορικής τιποτολογίας, η οποία συνίσταται στον ύπνο του Π. Μ. Μπορείτε στην εσοχή να στήσετε την προτομή του Ν. Μαλούτα, (ένας αλβανός γλύπτης την ξεπετά σε ελάχιστο χρόνο), ο οποίος πρακτικά και τοπικά είχε σημαντικότερο ρόλο στο Μακεδονικό Αγώνα, από τον εντελώς, επί του πρακτικού, συμβολικού ρόλου του Π. Μ.
3. Είναι ευκαιρία να διορθώσετε και μια άλλη ιστορική κι αγαλματική αταξία. Να μεταφέρετε στην πλατεία Γ. Τιάλιου την προτομή του Γ. Σακελλάριου, ωραίου ποιητού στην εποχή του, αλλά και ιατρού στην υπηρεσία των Τούρκων Αλή και μη, πασάδων, έτσι ώστε να μη δυσανασχετεί ο Γ. Λασσάνης, γνήσιος ήρωας του ’21, όταν κάθε εθνική γιορτή ή επέτειο τα στεφάνια της ανιστόρητης, επί το πλείστον, γραφειοκρατίας του πρωτοκόλλου, να εναλλάσσονται τη μια στον ήρωα κατά τον Τούρκων και την άλλη στον υπηρετήσαντα αυτούς. Στην πλατεία Γ. Τιάλιου εκεί θα τιμάται αυτοτελώς ο ποιητής και έτσι η πνευματική, δημοτική, αριστοκρατία, χαρούμενη σαν παιδική χαρά, θα καταθέτει στεφάνια την 21ην Μαρτίου, Παγκόσμια ημέρα της ποίησης. Από εκεί να αντιμεταθέσετε τον ανδριάντα του Ν. Κασομούλη, αγωνιστή αποδεδειγμένο του ’21, μόλις διασωθέντα της Εξόδου του Μεσολογγίου, και παμμέγιστο συγγραφέα· ο απομνηματογράφος του Αγώνα. Ετσι τα χλωρά στεφάνια θα έχουν αντίκρισμα στα ψυχρά αγάλματα, μορφές κοζανιτών ηρώων, αφού πλην του αδιαμφισβήτητου Γ. Λασσάνη κι ο Ν. Κασομούλης, όπως απέδειξε ο αοίδημος Ν. Π. Δελιαλής, ήταν και από την πόλη της Κοζάνης. Η πλειοψηφία της διερχόμενης, επίσημης γραφειοκρατίας δεν έχει κανένα λόγο να γνωρίζει τι της γίνεται και σε τι μετέχει ιστάμενη κλαρίνο ενώπιων της τοπικής ιστορίας και των αγαλμάτων της· Υμείς όμως, Επώνυμος Αρχων επί 20ετίαν, υποχρεούστε σε γνώση επαρκή των οικείων.
4. Μη γράφετε, διαγράφετε, παραγράφετε την όποια ιστορία της πόλεως με την ίδια ευκολία, όπως αυτή της αρμόδιας επιτροπής της κ. ΔΕΜΚΟ (μια περιήγηση στα πρακτικά επί της ονοματοδοσίας αποτελεί ένα σπαρταριστό αφήγημα πανελληνίου πρωτοτυπίας δια την αγραμματοσύνη της), η οποία στο πλαίσιο της ονοματοδοτικής ακράτειας, ονομάζει οδούς, όπως αυτή προς τιμήν του κ. Γεωργίου Χουρμουζιάδη, νυν βουλευτού του Κ.Κ.Ε (δεν ξέρω σε ποιο θερινό τμήμα της Βουλής συμμετέχει) κι αυτό σε βάρος των επιχωρίων «πατέρων», του αξιοτίμου κ. Βλατή λ.χ., όστις πλέον βασίμως θα δικαιούτο, με την ίδια λογική, οδόν με τ’ όνομά του.
5. Τα παραπάνω είναι ομολογουμένως πράγματα ουχί παραδεδεγμένης σημασίας αλλά εν τούτοις αποτελούν απόδειξη και πρόθεση αποδεδειγμένης ακηδίας περί την αισθητική των δημοσίων χώρων και της ιστορίας των ίδιων και κοινών τόπων.
6. Παρότι δεν ελπίζω να τύχουν κάποιας αποδοχής τα ανωτέρω, μήπως θα πρέπει να τα σκεφτείτε κάπως, αφού γνωρίζετε σίγουρα περισσότερα, ιδίως όταν ξεχωρίζετε το σοβαρό από το ευτράπελο.
Κοζάνη, Μαρίνης μεγαλομαρτυρος, 2007
Μεθ’ υπολήψεως
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου