Θεατρικαί και θρησκευτικαί πανηγύρεις εν υπαίθρω χώρα
...Κι ενώ έχει αλλοφρονήσει η θεατρική μας φύση
έχει κοινώς λαλήσει η πανηγυρική μας ζήση
Η έναρξη του θείου Ιούλιου Καλοκαιριού κατακλύζει -ως υδροηλεκτρικό φράγμα που ποντίζει χωράφια, χωριά, αρχαίους και νέους ναούς - την ύπαιθρο (εν γένει), με δρώμενα (τι απαίσια λέξη!), υποκριτικής πλημμύρας, αχώνευτα. Στην άγονη θεατρική γραμμή κι εποχή, γονιμοποιούνται όλα τα διαμερίσματα, αυγαταίνουν τα μερίσματα των ομόλογων κι υπόλογων εκ των θεατρικών απόλογων. Στα υπαίθρια θέατρα εναλλάσσονται τοπικά ΔΗΠΕΘΕ, κρατικά, ιδιωτικά, πολύφερνα, κι ερασιτεχνικά σπαθάτα. Τις «Θεσμοφοριάζουσες», με τον πηδο-τσιριχτό χορό, ακολουθεί ο αιμάσσων Μάκβεθ των κ.κ. Κιμούλη και Σαίξπηρ, σε έξοχη μετάφραση Γ. Χειμωνά (κάποιοι πάνε στο θέατρο και μόνον από τον μεταφραστή τού έργου), ενδιαμέσως ο κομαντάντε Τσε Γκεβάρα παίρνει φόρα, μυαλά κι αυτιά από τη μαθητιώσα ΚΝΕ-απάσης Ελλάδος· τέλος Μποστικός κήπος -μετ’ ανθέων- θεατροθάλλει.
Το κοινό τοιουτοτρόπως αγχούται.
Ο ένθεος Ιούλιος αρχίζει με τα πανηγύρια αγίας Μαρίνας, αγίας Μαγδαληνής ισαποστόλου, Συμεών κατά Χριστόν σαλού, Προφήτου Ηλιού, μεγαλομάρτυρος αγίας Παρασκευής, αγίου Παντελεήμονος του ιαματικού. Εδώ πρωταγωνιστεί ο λαός στις κερκίδες, ενώ στο κοίλο οι εφήμερες τοπικές ουσίες: Δήμαρχοι, Νομάρχες, Περιφερειάρχες, βουλευτές χοροπηδούν σε όποιο νταούλι τούς βαρούν. Το ανωτέρω κοινό χαλαρώνει και διασκεδάζει δεόντως με τους καθόλα αξιοπρεπείς στον ίδιον βίο, καθώς γελοιοποιούνται πλήρως μόλις φορέσουν τη διάτρητη λεοντή της ασημαντο-εξουσίας, ορχούμενοι εις πάσαν όρχησιν και πάσαν μελο-αηδίαν.
Το κενό της εξουσίας τοιουτοτρόπως πληρούται.
εφ. ΑΥΓΗ Κυριακή 8-7-2006 Β. Π. Καραγιάννης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου