Tι ήταν, τι είναι και τι ήθελε να γίνει το περιοδικό
της Κοζάνης “Παρέμβαση” όταν μεγαλώσει...
1. Είναι μια περιοδική έκδοση που ξεκίνησε λήγοντος του 1984 ως μηνιαίο, ιδεολογικό όργανο της πολιτισμένης αριστεράς, τότε· πέρασε στη διμηνιαία προσπάθεια πνευματικής και κοινωνικής συζήτησης κι αναζήτησης και κατέληξε εποχική, πνευματική επιθεώρηση της Κοζάνης, ασχολούμενη με όλα τα είδη του έντεχνου λόγου. Κάθε φάση είχε τους ανθρώπους της· ο αριθμός τους αυξομειωνόταν ανάλογα με την ένταση της εσωτερικής, ιδεολογικής διαπάλης. Μεγάλοι οι στόχοι που φιγουράρουν ως υπότιτλοι, μικρό το καλάθι επίτευξής των.
2. Ως εκδότης φέρεται 6μελής Εταιρεία Μελέτης Προβλημάτων, αστική εταιρεία μη κερδοσκοπικού λόγου, που σημαίνει πως τα ...κέρδη της χα! ...επαν-επενδύονται στην επιχείρηση και δεν μοιράζονται μεταξύ των εταίρων! Εγινε αυτό από φορολογική υποχρέωση κι απέκτησε έτσι Α.Φ.Μ. και τιμολόγιο για να πληρώνονται τυχόν δημόσιες καταχωρήσεις. Δεν καταβάλλεται ο εισπραττόμενος ΦΠΑ, υπεξαιρείται δηλαδή από το άμεμπτο νεοελληνικό δημόσιο. Aφού υπέστη αλλεπάλληλα πρόστιμα, άμα τω ήρι αρχομένω, υποβάλλεται πλέον φορολογική δήλωση, λευκότερη χιόνος. Τα οικονομικά της βάρη απλά μετακυλίονται στις ωμοπλάτες του ενός, τελικού, μοναχικού, ως συνήθως, κι αγόγγυστου διευθύνοντος.
3. Θέλησε ν’ αλλάξει τον κόσμο της περιοχής, τουλάχιστον. Το μόνο που κατάφερε ήταν ν’ αλλάξει τη μορφή του περιοδικού που συνεχώς κόνταινε, κι από την αρχική 8σέλιδη εφημεριδιακή κατάσταση ταμπλόιντ, τώρα είναι στην συνήθη όψη των λογοτεχνικών περιοδικών με 100 σελίδες! Ομως απέκτησε σοφία, εμπειρία, γνώση, γνώμη, αλυσιτελή μεν αλλά επί των επιχωρίων «εμπαθή», επί δε των πανελληνίων, ουδετερόφιλη.
4. Συγκέντρωσε στις γραπτές τάξεις της και στις ποικιλόσχημες σελίδες της, όλο το έγγραπτο δυτικομακεδονικό μυστήριο. Φιλοξένησε συνεργασίες από κάθε γεωγραφικό ελλαδικό σημείο. Αλλά και στο εξωτερικό έφτασε η όποια χάρη της, και αφιερώθη στην κυπριακή ποίηση άπαξ ολοσχερώς και στη βαλκανική και όμορη, ποιητική αγωνία μερικώς αλλά πολυσέλιδα. Τα μεγάλα συγγραφικά της λόμπι της είναι: Κυπριακόν, Θεσσαλονίκης, Βεροίας, Κατερίνης, Τρικάλων, Δράμας, Αθήνας και της Λευκοπηγής ν. Κοζάνης.
5. Τυπώνεται σε 1500 τεύχη και διαμοιράζεται συνδρομητικώς σε όλη την ελλαδική ενδοχώρα. Εισπράττει ελάχιστες συνδρομές ως ανταπόδοση και προσπαθεί να επιβιώσει με κάποιες καταχωρίσεις δημοσίων οργανισμών· πριν λίγα χρόνια επιβίωνε με την ετήσια μετάκληση λογοτεχνών εξ Αθηνών και την ταυτόχρονη επιδότησή της, που πάντα κάτι άφηνε στα μετακαλούντα περιοδικά. Το πρόγραμμα αυτό του ΥΠΠΟ διακόπηκε, αλίμονο, κι ενισχύονται μόνον ...θιάσοι εν γένει. Δεν έχει συνδρομητές το Δήμο Κοζάνης και τη Ν. Αυτοδιοίκηση, διότι, για να γίνει αυτό, πρέπει να συνεδριάσουν και να πάρουν απόφαση τα σώματά τους εν ολομελεία! Τόσον πολύ!
6. Δημιούργησε στην πολυχρόνια παρουσία της, στα μέτρα και τις αντοχές τής επαρχίας, φίλους, αντιπάλους, αδιάφορους κι εχθρούς. Πλειοψηφεί το τρίτο είδος· λίγοι είναι στην τέταρτη και αρκετοί στη δεύτερη, ικανός δε αριθμός επιβίωνει στην πρώτη κατηγορία. Με τους φίλους το πράγμα έχει καλώς· με τους αντιπάλους χαράζουμε κύκλους σχέσεων και πότε τους ανοίγουμε πότε τους κλείνουμε. Αυτό επιβάλλει η ανθρώπινη, πολιτική και πνευματική συνύπαρξη. Με τους εχθρούς το ζήτημα παραμένει στάσιμο εισέτι. Με τους αδιάφορους διατελούμε σε σχέση λαθρο-συμβίωσης.
7. Δεν ξεπέρασε ως τώρα την ανίατη, φαίνεται πάθηση των τυπογραφικών
λαθών. Αμέτρητα σε κάθε φύλλο καθώς στερείται επαγγελματία διορθωτή και o Η.Υ. δεν τα βλέπουν όλα. Πρωτίστως, όμως, εμείς δεν τα βλέπουμε. Η «Π» είναι μια χειροποίητη έκδοση καλών προθέσεων, που διατηρεί την αυθεντικότητα του απρόβλεπτου αισθητικού της χαρακτήρος, προσθέτει συνεχώς ευκαιρίες προσέγγισης ανθρώπων και κειμένων αλλά και αφαιρεί λύπη ψυχής ιστορική και κάποια λίπη σώματος σποραδικά εκ του χειρωνακτικού μέρος της διακίνησής της. Δεν θα απαλλαγεί ποτέ από τα λάθη της εφ’ όσον ζει κι από τα πάθη της ζωής βιώνοντας ατέλειωτα και τα πάθια της ψυχής.
8. Τσακώθηκε με πολλούς και πλειστάκις έφτασε στα όρια της ποινικής καταδιώξεώς της. Σχεδόν σε κάθε φύλλο βαδίζει επί ξυρού ακμής να την περιλάβει κάποιος εκ των θιγομένων τύπων και να την οδηγήσει στο εδώλιο με βαρύτατες επιπτώσεις, αφού πια οι απανταχού θιγόμενοι εκ του τύπου δεν αστειεύονται. Ως γνωστόν έχουν συσταθεί δικηγορικά γραφεία – κοράκια – τα οποία ψάχνουν να καταθέσουν αγωγές επισκευής της υπολήψεως των τυποπληττομένων· ο τυποκτόνος νόμος είναι υπέρ της περιστολής του γραπτού λόγου κρίσης, αποζημιώνει δε παχυλώς τον λαβωμένο στο προσωρινώς εκτελεστό και στο τελεσίδικο μέρος του.
9. Εξέδωσε περί τα 30 βιβλία. Ενδεικτικά αναφέρονται: Αφροδίτης Κοϊδου: «Από μακριά μια μουσική» ποιήματα, Αγνής Παπακώστα: «Η γυναίκα ως «Αλλος» και η ιδανική γυναίκα στον Τελευταίο Πειρασμό του Ν. Καζαντζάκη», Μάκη Καραγιάννη: «Η αισθητική της ιθαγένειας»· Β.Π. Καραγιάννη: «Οι χάρτες των ονείρων μας», «Τα 6,6 της σκηνοπηγίας» κ.λπ. Διοργάνωσε δεκάδες εκδηλώσεις πνευματικού χαρακτήρα με αδυναμία τις βραδιές ποίησης· καθιέρωσε τον εορτασμό εν Κοζάνης αλλά και στη Λευκωσία(!) της Παγκόσμιας Ημέρας Ποίησης και ξεχώρισε με την αναγνωστική Bloomsday που διοργάνωσε σε δίπατο cafe μετά αυλής κατά τη συμπλήρωση 100 χρόνων από εκείνη την 16η Ιουνίου του «Οδυσσέα» του Τζ. Τζόις.
10. Ολα τα παραπάνω είναι η «Παρέμβαση» ένδοθεν μέχρι σήμερα, Απρίλιο του 2007, τεύχος 138, με πορεία προς το 139. Τι κατάφερε ως τώρα; Υπήρξε μια εν προόδω κίνηση που έφερνε μια διαρκή συγκίνηση στο στενό επιτελείο της. Περάσαμε τα 22 χρόνια, μεγαλώσαμε και προσβλέπουμε σε τί; Σε καλύτερα, αλάνθαστα και περισσότερα, αλλά καρφωμένοι σε μια μόνιμη θέση κάποιων, ας πούμε αξιών -στήλη άλατος, όπως η γυναίκα του Λωτ, καθότι συνεχώς κοιτάμε πίσω, ποτέ μπροστά - αυτό ούτως ή άλλως έρχεται και χωρίς να μας ρωτήσει, ενώ ακόμα και σε ό,τι έφυγε κυνηγούμε τη σκιά του και το ανακαλούμε συνεχώς. Στήλη – κολόνα, επίσης, πάγου λιώνουμε συνεχώς κάτω από διάφορα πάθη, λάθη αλλά και (καν) ποτέ μάθη.
***
Ευχόμαστε στην «εν Βόλω» ευκαιριακή κεντρική ναυαρχίδα της συνταγμένης διαπλεύσεως προς στη δημοσιότητα των επαρχιακών περιοδικών, υγείαν, ευτυχίαν, μακροημέρευσιν βίου και των όποιων ωραίων καταστάσεών του.
Περιοδικό «Εν Βόλω» τχ.25/2007 Β.Π.Καραγιάννης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου