Οι εικονοφόροι...

Τους κοιτούσα από μακριά και ντρεπόμουν εγώ γι’ αυτούς.
Σε ποιό τόπο και καιρό ύψιστης φονταμενταλιστικής ανθοφορίας υπάρχουμε και μάρτυρες γινόμαστε παρόμοιων λιτανειών κι άλλων εκποιήσεων πάσης πίστεως, της όποιας και όσης πίστεως, διαθέτει ο καθένας. Η εν λόγω έγινε την 13η Μαίου 2009 (μνήμη Γλυκερίας μάρτυρος) με την ευκαιρία της ενθύμησης του σεισμού των 6,6 Ρίχτερ του 1995, τον οποίο η γεωλογική μας φύση (κι ο θεός άγιος Εγκέλαδος) διέταξε να επισυμβεί, αλλά η επιχώρια Παναγία τον κράτησε σε αναίμακτα επίπεδα! Αυτά ισχυρίζονται οι ορθολογιστές αλλά και οι παπαδιστές.
- Αγίας αγυρτείας τω ανάγνωσμα.
Τι σε νοιάζει εσένα βέβαια; Εσύ κάνε το χλευαστικό σου καθήκον ενώπιον της ιστορίας, του νυν τίποτε δηλαδή, και δεν σε υποχρεώνει κανένας ούτε να μαρτυρείς ούτε πρωτίστως να μαρτυρείσαι απ’ όλα αυτά. Ελα, όμως που δαίμονας ή μήπως άγιος, σου θυμίζει συνεχώς πως μεγάλα τα της ...πίστεως κατορθώματα εφ’ όλης της ύλης, ιδίως εκείνης της εντελώς υλικής ύλης.
Πέθανε ο Ευγένιος Σπαθάρης τις μέρες αυτές αλλά ποτέ δεν θα βάλω τους εικονοφόρους (=ούτε εικονομάχοι ούτε εικονολάτρες κάτι το ενδιάμεσο και χλιαρόν, ακριβώς αυτό που στην Αποκάλυψη ο Ι. Θεολόγος ξερνά ως ανθρώπινον είδος) στην ύψιστή αισθητική και καλλιτεχνική κατηγορία των Καραγκιόζηδων -εν τη ασκήσει εννοείται των θρησκευτικών, πολιτικών και κομματικών καθηκόντων τους, όταν από επώνυμοι πολίτες γίνονται έρμαια του πάθους τους για την αόριστη επανάληψη στο παρών και στο μέλλον του είδους τους και τον ασίγαστο πόθο για κατανάλωση εξουσιαστικών παραισθησιογόνων. Η θρησκευτική εξουσία για να μαζεύει χρήματα κι επιβολή, η πολιτική τοπική και μη, για τους ψήφους τους περιούσιους και τα εξ αυτών μετά συμπαρομαρτούντα. Στην πορεία για την απόκτηση αυτών τίποτε δεν τους σταματά.
Θεέ μου τόσον άθεος έγινα τέλος πάντων;
Είναι και που άργησα φέτος να πάω στ’ άγιον Ορος κι αφέθηκα να άγομαι και να φέρομαι από παντιοδιαολές.
- Ημαρτον Παναγία Ζιδανιώτισσα, μυδραλιοφόρα!