1789, ως αξιωματικός ανδραγάθησε στη μάχη έξω από το Βελιγράδι. Θέλοντας να τον τιμήσει ο στρατηγός Λάουντον του παραχώρησε τίτλους ευγενείας και κτήματα στην Ουγγαρία. Αυτός τ’ αρνήθηκε και ζήτησε όταν ελευθερωθεί η πόλη του να του παραχωρηθεί τιμάριον στη Μακεδονία στoν τόπο του και να φέρει τον τίτλο Φον Κοζάνη.
Περιφρόνησε κι άλλους τίτλους που του προσφέρθηκαν κι έφερε με υπερηφάνεια μόνον αυτόν, κενού υλικού περιεχομένου, αλλ’ έχοντας την ψευδαίσθηση της ελεύθερης πατρίδας του.
Κατευθείαν απόγονοι αυτού του λαμπρού πατριώτη σήμερα στην Κοζάνη είναι οι γενναίοι 5 βουλευτές της, οι οποίοι ανδραγαθούν ατιμωρητί κατά παντός, ο καθείς με τα όπλα και τα κόλπα του.
Στον δρόμο αυτόν τον συνάντησε ο παλιατζής διατελαλών: "Ψυγεία πλυντήρια, κουζίνες, σιδερώστρες, καλοριφέρ όλα τα παλιά τα μαζεύω, επιλεγμένα όμως κι όχι «πάρε ό,τι θέλεις παλιατζή».
- Κύριος που έχει ένα πατζατζίδικο εδώ γύρω μου είπαν.
-Στην οδό Δημοκρατίας, κατεβαίνοντάς την, ο «Μπάμπης», εννοείται.
Παλιατζής, πατσατζίδικον η Δημοκρατία...
Ελλάς Ελλήνων σήμερα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου