Με αφορμή τα αριστερά εν γένει και εν είδει πράγματα των ημερών μας

      Η αποδημία του κυρίου Πέτρου, του πελεκάνου της νήσου Μυκόνου σε ηλικία 33 ετών (Χριστό, Μ. Αλέξανδρο, Αχιλλέα κ.α επιφανείς της ιστορίας που μου διαφεύγουν  αυτή τη στιγμή, είχε ομήλικους στο θάνατο) εις τον κόσμο της μνήμης λόγω αυτοκινητιστικού ολισθήματος, μου θύμισε μια μικρή ιστορία μέσα στη μεγάλη που βιώνουμε εκόντες αλλά και άκοντες επί το πλείστον.

        

    Την επο των αλλων αξ το 1967 κ.λπ. καθ'υμε τις χή της μεγάλης Αλλαγής του τόπου (και των φώτων μας) μετά το 1981, όπου ο σοσιαλισμός, μην πω τι ακριβώς έκανε στη χώρα μας ως ευκόλως εννοούμενο, ένα βράδυ κυκλοφόρησαν φήμες απόρρητες (γνωστές τοις πάσι δηλαδή) πε των αλλων αξ το 1967 κ.λπ. καθ'υμε τις ρί κάποιου μίνι πραξικοπήματος. Εκλήθημεν τότε ως μέλη της ΚΟΒ του ΚΚΕ εσωτ. Κοζάνης σε συνεδρίαση έκτακτον  ίνα λάβουμε μέτρα για να αντιμετωπίσουμε  των αλλων αξ το 1967 κ.λπ. καθ'υμε τις τυχόν δ των αλλων αξ το 1967 κ.λπ. καθ'υμε τις ύσκολες καταστάσεις και να μην πιαστούμε και πάλι στον ύπνο, όπως οι αριστεροί ημών  πρόγονοι το 1967 κ. λπ. Μεταξύ των άλλων προληπτικών μέτρων παρανομίας έπρεπε να πάρουμε και ψευδώνυμα  αλιευμένα, όπως έκαναν κι εκείνοι οι ήρωες της εθνικής Αντιστάσεως, από την αστέρευτη στέρνα της ελληνικής ιστορίας κατά προτίμησιν του ‘21. Εκεί που άλλοι μιλούσαν για Παπαφλέσσα, Λασσάνη, Αρη, Καραϊσκάκη πως μου ‘ρθε και δήλωσα πως επιθυμώ να έχω το ψευδώνυμο «Πελεκάνος». Στο άκουσμα προκλήθηκε σοβαρός γέλωτας και φυσικά επιπλήχθην, αφού θεωρήθηκε ότι γελοιοποιώ το ζήτημα της λήψης  μέτρων παρανομίας, ενεργών καθ’ υποτροπήν μάλιστα, λιγκβιταριστικά, ήγουν διαλυτικά, δια τους μη γωρίζοντες τη δια-λεκτική ακόμα και του αλήστου μνήμης τι μου﷽﷽﷽﷽ιμηθηκε στη γωριτασης ασης ετικτο πγαδε της ελληνικης σιτροαιςκατα προτΕυρωκομμουνισμού  και των παραφυάδων αυτού. Ο σ. καθοδηγής Σ. κοιμήθηκε εκείνο το βράδυ σπίτι μου καθότι εγώ δια τους εχθρούς του ποικίλου σοσιαλισμού, ήμουν, ως ασήμαντη περίπτωση αγωνιστού, ακίνδυνος. Ετσι άλλωστε εξηγείται γιατί στο στρατό έγινα λοχίας και μάλιστα του Ταχυδρομικού σώματος, αφού κανείς από τις δυνάμεις ασφαλείας δεν λάβαινε στα σοβαρά υπ’ όψιν την φοιτητική, αγωνιστική μου εν γένει δράση, παρότι όπως έγραψε 
  Μπαρλκαι κλ.π δε της ελληνικης σιτροαιςκατα προτο Φαίδρος Μπαρλάς:

        Σαν λιοντάρια


        Εφτά χρόνια τους πολεμούσαμε.


       Μέρα και νύχτα. Νύχτα και μέρα,

  εφτά χρόνια τους πολεμούσαμε


  Μόνο που εκείνοι που εναντίων τους πολεμούσαμε


  δεν το είχανε καταλάβει πως πολεμούσαμε


 Τέτοια ζώα που ήτανε,


 Πως να το καταλάβουν

ΥΓ. Με τον αοίδημο κ. Πέτρο είχα μια ραμφοχειραψία πριν λίγα χΠέτρο ﷽﷽﷽﷽με στη Δο έεη αποπειρα να περρόνια σε μια αποτυχημένη απόπειρα, εκ Σύρου ορμώμενοι, να περάσουμε στη Δήλο.