Όλοι οι ορκισθέντες υπουργοί δήλωναν εντελώς αισιόδοξοι. Ούτε ένας έτσι για ποικιλία δεν εδήλωσεν λίγο μελαγχολικός (δημιουργικά έστω). Κάτι το χαζοχαρούμενο πηγαινοέρχονταν στην ατμόσφαιρα...
Κι
έρχεται η μελαγχολία και η μοναξιά του απλού ψηφοφόρου που το κόμμα του
νίκησε...
*
Ακουγα λίγο
μετά τον τηλεοπτικό όρθρο, τον Μ. Γλέζο, εν ευρωβουλευτική
υπερορία ευρισκόμενο (πα ρότι επιδίωξε τον επαναπατρισμό του δεν τα κατάφερε ότι
το έθνος τον θέλει εκεί μακριά -δεν παίρνει κι αεροπλάνο και
τον έφαγαν τα τραίνα, τα καράβια και τ’ αυτοκίνητα λίαν ηλικιωμένο άνθρωπο) να
δηλώνει πως τώρα που ήρθε ο λαός στην εξουσία δεν έχουμε να φοβηθούμε τίποτε. Οι προηγούμενες δηλαδή κυβερν ήσεις
ποιανού λαού ήταν άραγε; Ομως προέχει κάτι άλλο πλέον. Γραβατοφόροι και μη, θρησκευόμενοι
και σχεδόν άθεοι, έχοντες τα υποκάμισα έξωθεν του παντελονιού και μη –η
συντριπτική πλειοψηφία τα είχε μέσα - με αλογοουρές και χωρίς «αφήστε όλα τα λουλούδια
ν΄ανθίσουν» έγραφε κι ο Μάο Τσε Τουνγκ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου