Ακούω κάτι ευήθεις
τύπους στις τηλεοράσεις οι οποίοι απονέμουν πτυχία αριστεροφροσύνης -όχι πως με
νοιάζει
δηλαδή ο τίτλος διότι από ένα σημείο και μετά θεωρείσαι και κουτός να αποζητάς
παρόμοια διαπιστευτήρια ή να αυτοτιτλοφορείσαι δημοσίως
του τύπου: «Εγώ είμαι αριστερός»
Ε, και, καλά κάνεις ή καλά να πάθεις.
Γράφω με το δεξί αλλά τρώω με το
αριστερό κι όχι γιατί διάβασα τον οδηγό καλής συμπεριφοράς της Ελ.
Χαλκούση. Κάνω το σταυρό μου με το δεξί αλλά ρίχνω στο παγκάρι και στον δίσκο
με το αριστερό στο ναό στον οποίο μπαίνω από το δεξί κλίτος και στέκομαι εκεί βγαίνω δε από το κέντρον του. Παλιότερα
στον ποδοσφαιρικό μου βίο (η ανωτέρα τιμή που ηξιώθην μετά τον Μεγα Αλέξανδρο
Λευκοπηγής ήταν η ενδεκάδα της νομικής Θεσσαλονίκης) με το δεξί πόδι έκαμνα ντρίπλες
αλλά με το αριστερό εσούταρον και γκολ στο αντίπαλον τέρμα.
Πετώ την πέτρα με το αριστερό ή τον σβώλο χώμα στα αδέσποτα της πόλεως και του βίου μου («Πάρ’ ένα σβώλο Μήτρο και διώξε εκείνα τα σκυλιά που
μου χαλούν το φύτρο» κατά τον «Φωτεινό» του Αρ. Βαλαωρίτη).
Στις εκλογές, καλή ώρα όπως αυτές που μας έρχονται, μετρώ τ' αποτελέσματα πάντα από το τέλος αφού νοιάζομαι
πρωτίστως για το ποιά κόμματα μπαίνουν στη Βουλή κι όχι ποιά θα κάμουν την Κυβέρνηση («Και στις 26 θα είμεθα
Κυβέρνησις» που θα έλεγε ετεροχρονισμένα ο Γ. Μαύρος του 1974 ή «Δεν θα μπορέσουν να κάνουν
Κυβέρνηση» που έλεγε αμέσως μετά την 18ην Οκτωβρίου του 1981 ο Μιχ.
Παπακωνσταντίνου.
Περιπλέον με θέλγει ο περίεργος στίχος λαϊκού
ποιητού εκ Λευκοπηγής: «Με το ζερβί (=αριστερό) το δάχτυλο ρίξε στα βόδια
άχυρο» τον οποίο τόσα χρόνια δεν ξεκλείδωσα το σημαίνον.
Ούτως εχόντων των πραγμάτων εγώ τι
είμαι το λοιπόν;

Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου