Εφημερεύουσες φαρμακείες
Μηδείς ανώνυμος υβριστής
εισίτω (επώνυμοι όμως γίνονται δεκτοί)


Τετάρτη 27 Απριλίου 2016

Η μουσική λειτουργία της Μ. Τετράδης


Ιούδας του Κ. Ντιό
Κατ’ έθος πλέον -τι ωραίον - με τον συνοδοιπόρο του ενός απογεύματος Θδρ. Κ. τη Μεγάλη Τετράδη διασχίζουμε την Ανοιξη που επικρατεί κατά κράτος και τρόπο νοτίως της πόλεως. Η εποχή κι ο τόπος είναι κατάστικτος από χωριά, λάκκους, χωράφια στα οποία στρώθηκε για τα
καλά το πράσινο στάρι και χορτάρι, η λίμνη, η υψηλή γέφυρα, τα πουρνάρια, οι κουτσουπιές (σαν να μην είδα εφέτος κι απλώς τις θυμάμαι;), το σκέλεθρο του αμιαντο-εργοστασίου, με προορισμό τελικό το Μονύδριον της Γενέσεως της Θεοτόκου στο Ζιδάνι δια το Μέγα Ευχέλαιον ως αιτία ή μήπως πρόφαση; Τη μουσική στο αυτοκίνητο όπως κάθε χρόνο σε στικάκι την ετοιμάζει ο αισθαντικός σύντροφος του ταξιδιού. Η φετινή λειτουργία για τη διάσχιση της άνοιξης περιλάμβανε τα κομμάτια:
Franck_Sonata in A major - Allegro ben moderato, Glazunov_Chant du Menestrel Op.71, Saint-Saens_Il Cigno Ravel_Tzigane, Bach_Violin partita no 2 – Chakonne, Händel_Rodelinda - ''Ombre, piante, urne funeste!'', Händel_Overture to Berenice – Minuet, Händel_Rodelinda - ''Io t'abbraccio'', Händel_Der Messias – Sinfonietta, Prokofiev_Russia under the Mongolian Yoke, Χατζηδάκις_Κερκέζικο τραγούδι, Prokofiev_Danza Dei Cavalieri, Vivaldi_ OrlandoFurioso - ''Sorge l'irato nembo'', Granados_Andalusia, Rodrigo_fantasia para un gentilhombre - danza de las hachas, Paganini_La Campanella, Albeniz_leyenda, Tarrega_recuerdos de la alhambra, Χατζηδάκις_Ο οδοιπόρος
Κάθε χρόνια κρατώ αυτό το σώμα της ωραιότητας, ως πολύτιμη παρακαταθήκη. Η Μονή δεν έχει «Αγιοβασιλίτες καλόγερους» παρά μόνον τη μόνη μοναχή και ηγουμένη Θεοκτίστη (με συν-μοναχούς τον πατέρα και τη μητέρα της). Καφές. Στο μέσα του μοναστηριού φυσάει ένας αέρας που δεν προμηνάει ούτε κάποιο θρίαμβο ούτε κάποια ήττα. Είναι ο γλυκός του νου αέρας.
Καθώς περνούν τα χρόνια, αλίμονο, λες και μικραίνει ο χρόνος από Μ. Τετάρτη σε Μεγάλη Τετάρτη. Να πότε ήταν η περσινή!

Το λάδι στις άνω παλάμες και το μέτωπο ξεθώριασε, απορροφήθηκε. Στην επιστροφή όπως κάθε φορά το ΜΟΝΟΓΡΑΜΜΑ του Ελύτη με φόντο το adagio του Μίκη Θεοδωράκη.

Δεν υπάρχουν σχόλια: