Ξεφυλλίζω με
κάποια νοσταλγία (αλλά γιατί νοσταλγία τότε παιδάριον
ήμουν 2ας Γυμνασίου όταν μας είπαν ότι κάτι έγινε,
που δεν το καταλαβαίναμε, στο γήπεδο εκδρομή ήμασταν και στα γρήγορα μας διέλυσαν
οι καθηγητές), ιστορική θα έλεγα νοσταλγία, εκ της εκ των υστέρων γνώσεως και
της
σημερινής απογνώσεως, για κάτι που δεν
έζησα, μια απόφαση πολυσέλιδη του Εκτάκτου Στρατοδικείο Κοζάνης με την οποία δικάστηκαν καμιά δεκαριά από τους 60 τόσους
συλληφθέντες εκείνη την πρωία της 21ης Απριλίου. Είχαν εισβάλει στα
γραφεία της τότε ΕΔΑ και βρήκαν κατάλογο ενισχυτών του κόμματος
και τους έστειλαν στο στρατοδικείο. Οι
περισσότεροι αθωώθηκαν διότι η υπεράσπισης προέβαλε το επιχείρημα πως η ΕΔΑ ήταν
νόμιμο κόμμα. Αρα, αθώοι οι πολλοί. Τιμωρήθηκαν μόνον οι σεσημασμένοι κομμουνιστές:
Κουτλιάς Βασίλειος, Μάτσος Ιωάννης, Τσέλλιος Γεώργιος, Σαμαράς Ευστράτιος,
Θωμάς Παγούνης, (αρωματοπώλης), Καρδάσης Δημήτριος, Τσαμπούρης Ευάγγελος. Με
τόσα χρόνια σημαίνουν άραγε κάτι όλα αυτά σε μια εποχή ιδεολογικής
σάρωσης των πάντων και ιδίως της αριστεράς;
«...Τα χρόνια σου μετρώ με τον καημό
μα πές μου
αν έχει ο βασανιστής σου
αν έχει
μάτια μύτη στόμα και λαιμό...(στίχ. Μ. Ελευθερίου)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου