ΑΝΤΙ τχ. 903 / 14 - 9 - 2007
"Γιατί αγαπούμε κάποιους ανθρώπους; Φορές γιατί δεν μπορούμε να κάνουμε κι αλλιώς. Το αντικείμενο της αγάπης είναι συχνά πάνω από τις δυνάμεις αυτοελέγχου· μας θέλγει, μας ρουφά στη δίνη του, βουλιάζουμε στη γαλανή θάλασσά του. Αφηνόμαστε σε μια διάθεση ανέλεγκτης αφοσίωσης γι’ αυτούς και σ’ αυτούς σαν ύπαρξη, αλλά και σαν πράξη ζωής, έργο δημιουργίας, χωρίς να δεχόμαστε και κουβέντα παραπέρα, τυφλά αφοσιωμένοι σε ένα ιδανικό ή μια πλάνη. Ετσι είναι, όταν από την αγάπη τυφλώνεσαι· μετά, μπορεί να σου προκύψει ό,τι ήθελε..."
(η α' παράγραφος)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου