Ανήμερα

(...Από πολύ νωρίς την αυγή σημαίναν και ξανά

σημαίναν ζωηρές οι καμπάνες, εδώ, κι εκεί

και πιό πέρα τα Εωθινά και τις πρωινές Λειτουρξο﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽υγ αυγή σημαιγίες

και τις επισημότητες της χρονιάρας Ημέρας

                                                      Τ.Κ.Π.)

Αυτή την ώρα ακριβώς σημαίνουν οι καμπάνες γύρωθεν του αγίου Δημητρίου, αγίων Αναργύρων, αγίας Παρασκευής οι οποίες ως τόξο περιβάλλουν το σπίτι  που σαν τεντωμένη χορδή έχει πάνω το βέλος της εν τω ναώ βίωσή μας –σποραδικά- μονομεώ﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽αγάιιο Δημητρη κατευθνυεταιρώς προς τον άγιο Δημήτρη κατευθυνόμενο.

Αμετανόητος των περιοδικών ένα τεύχος της «Νέας Εστίας» ξεφυλλίζω. Ετος ΜΔ΄ Τ. 88 τχ. 1035. Σελίδες αφιερωμένες στην Παναγία, ποίημα του Τ.Κ. Παπατσώνη «Για την Κοίμηση της Παναγίας (Στροφές και Μεταστροφές)

Αντιγράφω κάποιους στίχους:

«Κι αύγουστος καθώς είναι πάλι ο μήνας, εύκολα

το ταυτίζουμε, αυτό το Αστρο το επιστροφικό,

με το Εικόνισμα το καπνισμένο της Πεποικιλμένης

της Κόρης, που μανδηλοδεμένη περιστοιχίζεται

από τη Δωδεκάδα: συναθροισμένη, σκίζοντας

τους αιθέρες, εκ των περάτων πετάξαν, να τιμήσουν

την Κόρη, στο κατώφλι της Εκδημίας της

και της Ανόδου που Την προσμένει κατά το Φως...

                                                              

Μ’ αυτή συμπαραστάτη, τι να φοβηθούμε πιά;»

                                                               (1970)

Το ποιητικό σώμα του Τ. Κ. Παπατσώνη υπάρχει σε δύο τόμους «Εκλογή Α» και «Εκλογή Β’» (και σε έναν τελευταία) από τον Ικαρο 1962. Εκτοτε δημοσιεύτηκαν πλείστα όσα ποιήματά του επίκαιρα, συνήθως σε κάθε μεγάλη γιορτή στην Ν. Εστία απ’ όσο ταξαν﷽﷽﷽﷽﷽ πολυστου ποιημα του Π.Σπαλοτε δημοσιευτηκαν θυμάμαι. Τι έγιναν άραγε; Συμμάζεψε κανείς αυτά τα ασυμμάζευτα ποιήματα εις έκδοσιν μία;

Αλλα άρθρα της αυτής Ν.Ε.  «Ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός» στην ποίηση», «Ημέρες Αυγούστου» ποίημα του Π. Σπαλά (...Μονάχα εσύ μ’ απόμεινες-κι εγώ για σένα

Τα περιστέρια πέταξαν. Στις θαλασσοσπηλιές/

με κρατημένη ανάσα  της ΝΕ γραφεται με Ι και τοά το καθησ ε δημοσιευτηκαντο μελτέμι πάει να ξαμολυθεί...)

Μικρά κείμενα του Αλ.  Σολτζενίτσιν, «Τα  της ΝΕ γραφεται με Ι και τοά το καθησ ε δημοσιευτηκανζωντανά Λατινικά» του Κ.Χ. ΓΡΟΛΛΙΟΥ, ποίημα του Ν. Καρούζου «Δυσημερία του στήθους». Υπάρχει στον α΄τόμο των ποιημάτων του, με τη διαφορά το «κάθησε»  της ΝΕ εδώ γράφεται με «ι» όπως και το «χαρτομάνδηλα» κι αυτό με «ι».

(..Εκείνος που άντεξε τ’ αστέρια

γνωρίζει τη λεπίδα του κενού που ουρλιάζει...)