Χωρική Πατριδο(α)γνωσία

Με το οτρηρό Αη Δημήτρη Κμρδ και την ομίχλη ανηφορήσαμε/ στις παρα-Βέρμιες κορυφές πλαγιές και λόφους/ για τον αρχαίο Τεκέ άνωθεν του χωρίου Σοφουάρ/ Καπνοχώρι τώρα, του οποίου ο παπάς κάποτε/ έκαψε το καρναβάλι της Κοζάνης, μέρες που έρχονται./ Τι ζηλέψαμε: «Ετσι κι αλλιώς ο κόσμος πια παντού είναι τεκές»/ Αγιος Γεώργιος και Κοσμάς ο Αιτωλός διάδοχοι του/ Μόνο το στρογγύλον ξύλινο ταβάνι απόμεινεν / Βυζαντινό υδραγωγείον λιγοστά πρόβατα και γελάδια/ Καβαλήσαμε το σέλωμα και χωθήκαμε/ στην ερημιά και τα ερείπια του παλιού χωρίου Σκάφη/ ένθα μας περίμενε η θαυματουργή τριπλέτα / Ραφαήλ, Ειρήνη, Νικόλαος οι άγιοι εντελώς/ («Θα βρείτε τα οστά μου υπό βροχήν» - Θ. Βαλτινός)/ Τότε ήταν που άναψε το διαδίκτυο: Απέθανεν/ ο Πάνος Θεοδωρίδης (1948 – 2925) κι άνοιξα / τα «Ποιήματα που θα χαθούν στη ομίχλη» του/ και «Στη μούχλα σέρνομαι των λέξεων/ σε στυγερή ομίχλη...»