Οι καθημερινοί αριστεροί

Ακούς κάθε λίγο: “Αυτός είναι γνωστός για τους αγώνες του στην αριστερα”, και σου λύνονται τα γόνατα. Τόσες περγαμηνές και πτυχία ενώ εσύ (εμείς) τίποτα! Για να ‘χουμε καλό ρώτηγμα ποίοι οι αγώνες ενός καλού αριστερού μετά τη μεταπολίτευση του 1974, από τότε που η αριστερά κυριαρχούσε ιδεολογικά. Το ότι ήταν γραμμένος σε ένα κόμμα, πλήρωνε τη συνδρομή τακτικά και στις οικονομικές εξορμήσεις μετείχε. Διάβαζε την εφημερίδα του κόμματός του, πήγαινε σε πορείες, διάβαζε βιβλία, αρθρογραφούσε, ψήφιζε, πήγαινε στα φεστιβάλ και τις εκδηλώσεις· τι άλλο; Α. ναι διαπληκτιζόταν με τις αντίπαλες ιδεολογίες κυρίως συντρόφους της άλλης όχθης κι ήταν γεμάτη όχθες η αριστερά από ξεροπόταμους και χείμαρους κυρίως. Τόσο πολύ δηλαδής αγωνιζόταν νύχτα μέρα μέρα νύχτα που ο αντίπαλος χαμπάρι δεν τον έπαιρνε.
Μετείχα κι εγώ σε παρόμοιες πολιτικές φενάκες και σχήματα. Τώρα μπορώ να πω μόνον πως εκεί απλά γνώρισα κατά καιρούς κάποιους πολύτιμους, πολιτισμένους κι αξιοπρεπείς ανθρώπους. Δεν ήταν και λίγο. Οι περισσότεροι δε ζουν αλίμονο…