Εγκώμιον τσατσάρας

Στις «Μαρτυρίες» Σειρά τρίτη (1961-1967)  και στα πρώτα ποιήματα, ο ποιητής τους Γ. Ρ. αναφέρεται 3 φο Σος﷽﷽﷽﷽﷽﷽'αρ φοι στα  πετε [ρωτα τυ ποιηματτα ο ποιητκρές στο εργαλείον χτενίσεως πασών αρα" ﷽﷽﷽﷽﷽ςλειι στα  πεπετε [ρωτα τυ ποιηματτα ο ποιητκτων κεφαλών  «τσαταρα" ﷽﷽﷽﷽﷽ςλειι στα  πεπετε [ρωτα τυ ποιηματτα ο ποιητκσάρα":

ΔΕΣΜΟΣ («να σηκώσει / απ’ τα λασπόνερα, μια γυναικεία τσατσάρα»), ΑΤΕΛΕΙΩΤΟ ΤΈΛΟΣ ( «Ομως / στο χέρι του δεν ήταν παρά μια τσατσάρα»), ΑΝΑΠΛΗΡΩΣΗ (« Αγγίζει / τα πρή﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽υ παρατην-δου δεν ήτανα τυ ποιηματτα ο ποιητκάγματα  που παρατήσαν - δύο κουμπιά, μια τσατσάρα»). Κάτι αλήθεια συμβαίνει εδώ. Μήπως χρήζει μελέτης το πρά﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽ωνυλειαλωνυμιαν "α τυ ποιηματτα ο ποιητκάγμα και το εργαλείον. Ιδέα δια μεταπτυχιακόν...