Τετρακτύς

Οι πεζόδρομοι τέμνονται στα πόδια μου

τραπέζι μαύρο, μαύρη χαρτοπετσέτα του καφέ.

Ακούμπησαν σ’ αυτό ποιητές
ρίχνοντας μου λέξεις ελεημοσύνης
- Σοφίας, Αγάπης, Ελπίδος, Πίστεως
σήμερα
ό,τι δηλαδή ακριβώς μας λείπει.
Ονόματα με γεύση από χώμα...

-Κάπου κάπου περνούσε μια ομορφιά
σαν ληξιπρόθεσμη δόση