Ζηλώσας
δόξαν Ολυμπιονικών (Βραζιλίας κ.λπ) άνευ όμως χρυσού αργύρου και χαλκού εφήρμοσα
επί της κεφαλής μου κλάδον αντί δάφνης, ελαίας (ενώ «μέλαναν είχε κεφαλήν και
εις το ράμφος είχε κρέας» ο κόραξ του Αισώπου) που μου έφερεν από την νήσον Ζάκυνθον
ο μικρός Μ. κι η γλυκεία συνοδειά αυτού από τον λόφο Στράνη απ’ όπου ένα πρωί
μου τηλεφώνησε: Παππού είμαι εδώ που
ο ποιητής Σολωμός έγραψε τον «Υμνο στην
Ελευθερία». Κι έμεινα εκ του συμβάντος κάγκελον. Ετσι αντί για «Δαφνοστεφής» ποιητής,
όπως στου Τζον Μπάρθ τον «Βλακοχορτοφάγο» ελαιοστεφής και μάλιστα με άωρες
ελιές (ποιήματα θέλω να πω), παρέμεινα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου