Οι ανηφορικοί Χαιρετισμοί

Παιδί της α ή β Γυμνασίου οδηγήθην εις την κλινικήν «Ο καλός Σαμαρείτης» (ιδιοκτήτες Διονύσιος Μανέντης αρχικά και Αντ. ΛοΪζίδης μετέπειτα και τελικά) ίνα υποστώ εγχείρισιν

αφαίρεσης της σκωληκοειδούς αποφύσεως –καλοκαίρι ήταν. Είχα μαζί μου άκουσον άκουσον- για τις ώρες αναρρώσεως -σιγά το πράγμα δηλαδή, μάλλον δια συμπαράστασιν ψυχικήν - ότι από μικρός φαίνεται πως είχα ψυχή τότε μάλιστα ήταν που είδα σε μια παράσταση Καραγκιόζη πως είχε μορφή πεταλούδας- τεύχος της ποιητικής Ανθολογίας που κυκλοφορούσε κάθε βδομάδα, του Π. Παναγιωτούνη με τον υπότιτλο ‘Το απόσταγμα της ψυχής του έθνους», το οποίο είχε ποιήματα του Ιωάννου Πολέμη. Από τότε αυτόν τον ελάσσονα ποιητή (όπως τον θεωρούν οι γραμματολόγοι) έχω στα ένδον μου έστω κι ως λυρικόν απόηχο. Βρήκα χτες στη Θεσσαλονίκη ένα μικρόσχημο τόμο πανόδετο με χρυσά γράμματα και σχέδια στο εξώφυλλο, 270 σελ. και 4,90 ευρώ των εκδόσεων Πόρφυρας και τον έφερα μαζί μου στην ανηφόρα της Σαρακοστής και τους Α’ Χαιοετισμούς της, τους οποίους κατ’ έθος παρακολουθώ στην παράσταση που δίνεται στην Μονή Λατόμου, Οσίου Δαβίδ. Ανέβαινα στου νυν την ανωφέρεια και εβυθιζόμουν στου άλλοτε την κατηφόρα γλιστρώντας σχεδόν χωρίς φρένο στα πόδια και τας φρένας.

Ξεφύλλιζα τον τόμο και μπρος πίσω τον φυλλομετρούσα
αλλά δεν ηύρα εντός του τα ποιήματα που νοσταλγούσα
από τότε εις την κλινική με του εγχειρισμένου τη στολή
στίχους γλυκόηχους πικρόγλυκους απ’ «Το παλιό βιολί»