Μέρες

Τις μέρες εκείνες  αργολογοις﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽ ΔημοξρταυΩς βεβιας χρτης Ευρσεση ως αγύντα και ταβλοχούμενα φοιτητάρια ακάλεστα στην επιστράτευση ως αγύμναστα ις﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽ ΔημοξρταυΩς βεβιας χρτης Ευρσεση ως αγόντα, άχρηστα στον εθνικό κορμό, φυτέψαμε ένα πλατάνι

δίπλα στον μέγιστο, τον ευρωστότερο Πλάτανο των Βαλκανίων,ις﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽ ΔημοξρταυΩς βεβιας χρτης Ευρσεση ως αγ πλάι στο λάκκο που διασχίζει ις﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽ ΔημοξρταυΩς βεβιας χρτης Ευρσεση ως αγτο χωριό,  όπως γίνεται, τηρουμένων των αναλογιών εννοείται, στις μεγάλες πρωτεύουσες της Ευρώπης που όλες έχουν το ποτάμι τους. Ως βεβαίας χρονολογίας  τα χρόνια του είναι ακριβώς 40 όσα και της νυν Δημοκρατίας. Για χρόνια το ονομάζαμε Πλατάνι της Δημοκρατα﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽α το ονομάζαμε Πλα  ίας. Μετά το ξεχάσαμε. Κρατούσα την κορυφή του δενδρυλίου κι ο Μήτρος Ζιάκας με το καφενείο, το φύτευε. Κι ήταν αυτό η μόνη πράξη μου δια την ρίζωσιν κι εμβάθυνσιν της Δημοκρατίας. Εκτοτε το μόνον που έκανα ήταν να την καταναλώνω εν τρυφηλή μακαριότητα κι αργία, άρα παχυνθείς.

            Μέρες της Μεταπολίτευσης Ιούλιος 1974. Εκεί και τότε που οι Κλέφτες κρεμολιος 1974﷽μοοι γησεων των, του ενθουσιασμού﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽ Μεταπολιττου δημίνθουσιασμούσαν τ’ άρματα των επιχειρημάτων, του ενθουσιασμού, των προσδοκιών, των αναζητλιος 1974﷽μοοι γησεων των, του ενθουσιασμοήσεων, των συζητήσεων τώρα κρεμούν οι γύφτοι τα νταούλια του δημόσιου λόγου και πράξης. Μέρες χρεοκοπίας του είναι μας, Ιούλιος του 2014, 40 χρόνια μετά.