Αυτό το ποίημα πόσο καλά το ξέρω... κι εγώ κι οι πλαϊνοί.

..

Σα γυρολόγοι πραματευτάδες

                     Στον Περικλή Σφυρίδη

κι όταν πλακώσουν αιφνιδίως στα μέρη μας

τίποτε μεγαλόσχημοι κριτικοί του λεκανοπεσουν﷽﷽﷽﷽﷽﷽οτεχνς της πριτικοα(;) οειαταξαουντη ησυχαι των πολυλαδίου

σα γυρολόγοι πραματευτάδες

που ήρθαν να πουλήσουνε στις χωριανές μασούρια, δαχτυλήθρες και βελόνες,

τρέχουν αλαφιασμένοι οι λογοτέχνες της πόλης

να δώσουν το «παρών», τα διαπιστευτήριά τους,

να καταθέσουν τις νέες τους εκδόσεις,

ελπίζοντας σε μια σημειωσούλα, σ’ ένα τίποτα,

σε κάποια στήλη κυριακάτικης φυλλάδας

υπογράφουν πάντα με ιδιαίτερη εκτίμηση και εγκαρδίως

κοψομεσιάζονται, τους κάνουν τεμενάδες,

οι άλλοι παίρνουνε τ’ αντίτυπα τάχαμου αδιάφορα

τα ρίχνουνε μισή ματιά

επιφυλάσσονται

και φεύγουν

έτσι, με κάτι τέτοια,

στομώνεται ο μινώταυρος της ματαιοδοξίας μας,

έτσι ελπίζουμε στο θαύμα και στην πλατιά αναγνώριση

κι ύστερα ξανά-μανά παράπονα και γκρίνιες

και αποσιωπήσεις ς ﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽να πουλήσουνε στις χωψ οειαταξαουντη ησυχαι των πολυλασενάρια φανταστικά

-εμετικές μικρότητες, ολότελα ασύμβατες

με πνεύμα και δημιουργία

                                             Παναγιώτης Γούτας