Την Παραμονή
Το ένα κανάλι έπαιζε το ηρωϊκό έργον «Παπαφλέσσας» («Παπαφλιέσιας τον έγραφε ο Μακρυγιάννης), το άλλο το «Ψυχή βαθιά». Στα ενδιάμεσά τους πηγαινοερχόμουν ενθουσιασμένος από την ηρωική και παιδαριώδη αναπαράσταση της ιστορίας μας. Κάποια στιγμή θυμήθηκα -
πως το έχω ξεχάσει να το αναφέρω στο βιογραφικό μου- ότι στη ΣΤ’ του Δημοτικού Σχολείου Λευκοπηγής μια 25η Μαρτίου σε σκετς πρωταγωνίστησα ως Αθανάσιος Διάκος στο δράμα "Ο ήρωας της Αλαμάνας». Δεν κατάλαβα; Γιατί δηλαδή καλύτερα ήταν αυτά τα σκετς από το δικό μου θεατρικό αφήγημα της ιστορίας μας (πως το είπα αυτό τόσον λόγια και στοχαστικά: Αφήγημα ...).
Σε τρίτο κανάλι έβλεπα τους κ. κ. Τράγκα, Αλαβάνο, Γλέζο Παπακωνσταντίου (Πέτρος), Καμμένον κι άλλους αγωνιστές του νέου ‘21 μας να στέλνουν χαιρετίσματα στου Σόιμπλερ τη μάννα. Κι εγώ πόσο δειλός και ασήμαντος ένιωθα τώρα ενώπιον αυτών των αγωνιστικών τεράτων, ενώ στο τότε σκετς ήμουν κι εγώ τόσον γενναίος!
Ανήμερα
Α) «Ηταν ωραίο το Σούνιο τη μέρα του Ευαγγελισμού πάλι με την άνοιξη...» Γ.Σ. (31Μάρτη 1971).
Από το «Επί ασπαλάθων» κι εγώ μου ‘ρχεται να το διαβάζω "Επί ασπαλάκων)
Β) Πώς το ‘λεγε εκείνος ο τραγουδοποιός για το «Οχι που κοιμήθηκε στην αγκαλιά του ναι;»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου