Μπομπόλη, Δανάη Αμανατίδου, Αννα Γκούντα (κρεμόμουν από τα χείλη της στην κυριολεξία και μεταφορικά ότι θεατρολογούσε με το δικό μου περίεργο κι αθεατρικό κείμενο ), Κ. Παπουτσίδης, Σπύρος Αναγνώστου, έργον σπονδυλωτόν με κείμενα των: Γ. Καισαρίδη (από τη Μεσάντρα), Βασίλη Παπά (1935), Αντώνη Κάλφα (Η Αννα Καρένινα ζούσε στη γειτονιά μας), Β. Π. Καραγιάννη (Πόλη παλιών βιβλίων και νέων χωρικών), Σοφίας Νικολαϊδου (Απόψε δεν έχουμε φίλους) και Σάκη Σερέφα (Σκάρλετ). Πως τα καταφέρνει ένας σκηνοθέτης, εδώ ο Χ. Αμανατίδης, και συμπλέκει κείμενα που έρχονται από διαφορετικές αφετηρίες σε μια ενότητα θεατρικού χώρου και λόγου αυτό είναι μια αρετή που την έχουν άξιοι σκηνοθέτες όπως ο Χ.Α. Οι επόμενες παραστάσεις σε Θεσσαλονίκη και Κοζάνη Μάιο μήνα.
Γύρισα με ξαστεριά και απλώς σιναχωμένος ακούων στο ράδιο το παραδοσιακό (μου θυμίζει τα χρόνια του δημοτικού σχολείου) τραγούδι με τον Χ. Κηλαηδόνη "Μισεύω και τα μάτια μου...» που με κάνει και κάπως κλαίω ένδον.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου