Εξω έβρεχε κάπως, στο λιμάνι ομιλούσε ο κυρ’ Μητσοτάκης σε άλλα δε σημεία της πόλεως άλλοι αρχηγοί του λαού μας. Στη Δημοτική Βιβλιοθήκη Θεσσαλονίκης δεν έβρεχε. Αλλά μνήμες στριμώχνονταν. Πριν πολλά χρόνια, όταν ζούσα τον μύθο μου ως τοπικός άρχων των βιβλίων, μετείχα μιας ποιητικής συναντήσεως στην Βιβλιοθήκη αυτή. Εκλήθην να πω κι εγώ ένα ποίημα («Α, πε ένα ποίμα!»), Εδιάβασα κάτι περί ενός Κοκκινολαίμη, αυτό το πουλί που ο Γ. Δροσίνης ονομάζει Καλογιάννο. Φυσικά το έχασα στη συνέχεια ότι δεν είμαι ποιητής αλλά απλώς στιχάκιας. Αίφνης ο λίαν ποιητής Αργύρης Χιόνης («μύρο το χώμα που τον σκεπάζει) που με ακολούθησε στο λογείον είπε: - Αχ μου πήρες τον τίτλο για ένα κοκκινολαίμη θα διαβάσω κι εγώ. Ομως μπορεί να είχα πρώτος τον τίτλο όμως στη συνέχεια ο ποιητής με ξέσχισε σε ποιότητα στο περιεχόμενο..
Εχτές που ήταν Τετάρτη στην αυτή βιβλιοθήκη παρουσιάζαμε την ποιητική συλλογή του κατ’ επάγγελμα ιατρού οφθαλμών κατά δε την ευαισθησία ποιητού Ν. Μυλόπουλου (τον έχω εδώ και χρόνια κάθε μέρα στη σκέψη και πράξη μου ότι ρίχνω στη γυναίκα μου τις ευεργετικές σταγόνες στα μάτια που της σύστησε αυτός) - κατά καιρούς δε δημοσίευσε στην Παρέμβαση ποιήματά του. Τη συλλογή «Τ’ ανοιξείδωτα Χάϊκου (Γεωτρύπανα χαράς και Μασώντας πέτρες)» εκδ. Παρέμβαση, παρουσίασαν κατά σειράν όπως στη φωτ. οι: Διονύσης Στεργιούλας, η Ελένη Σακκά, ο Βαγγέλης Τασιόπουλος, ο ποιητής της βραδιάς δι εαυτόν, ωραίοι ποιητές όλοι τους. Με τηλεοπτικό διάγγελμα και ο έξοχος Γ. Ρουσκας.. Παρούσα στον τοίχο και μια χειροκίνητη συσκευή πυρόσβεσης δια παν ενδεχόμενον Δύο νεαροί μουσικοί με κιθάρα ομόρφαιναν τη βραδιά. Πλήθος κόσμου σε σημείο να πουληθούν όλα τα βιβλία και υπήρχε ακόμα ζήτηση. Ο Ν. Μ. ετάζει μεν στην κυριολεξία οφθαλμούς, όμως μεταφορικά ετάζει νεφρούς και καρδίας εντελώς ποιητικά.
Κανείς μας δε νοιάστηκε για τις έξω πολιτικές συγκεντρώσεις ορθώς κι ορθίως.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου