Γεώργιος Σακελλάριος ιατροφιλόσοφος/
ποιητής δηλαδή που απέθανεν από δήγμα /
αγριοκούμπανου πίνων καφέ στο μπαλκόνι/
(«στο σπίτι τ’ς γιατρούς» που το λέγαν). /
Ως Β.Π.Κ. ακουμβώ στην προτομή του/
(και κάτι σαν ζήλια άνευ φθόνου με κεντάει)/
έξω από τη Δημοτική Βιβλιοθήκη Κοζάνης /
(οι ανιστόρητοι την αποκαλούν «Κοβεντάρειο»)/
που σλαβιστί σημαίνει αγελαδάρης./
Ούτε φιλόσοφος ουδέ ιατρός και ποιητής/
διαδηλώνω, μον’ δεινός αναγνώστης, μερικώς/
στιχάκιας κι απείρων κειμένων πεζικάριος./
Με τον ποιητή οδικά μας χωρίζει και μας ενώνει/
η αισθαντική πλατεία Μανόλη Αναγνωστάκη/
Ηδη παίρνω μέτρα δια την προτομήν/
που ήθελε στηθεί εν ζωή μου ίνα ως άλλος/
Π. Γαλακτόπουλος καταθέτω στεφάνι εις εαυτόν/
(και ο κ. Γεώργιος Κούδας αν καλά θυμάμαι)/
Όχι παρά πόδας της προτομής αλλά/
επί κεφαλής ως ο Δαφνοστεφής αγγλοσάξων ποιητής/
στον Βλακοχορτοφάγο του Τζον Μπαρθ. /
Να με θαυμάζουν και να αυτοθαυμάζομαι/
κόβων βόλτες στο δρόμο με τις πικροκαστανιές/
και λάσπη μπροστά από γνωστούς .../
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου