Εκαμνε κρύο γυαλιστερό και διάφανο./
Χώθηκα στο ναό είχε ζέστη εσπερινού./
Διάβαζαν οι ψάλτες τον Μεγάλο Kανόνα/
ποίημα του αγίου Ανδρέου του Κρητός./
Ακουσα μια άγνωστη λέξη: “ο Δαβίδ/
…την μοιχείαν “εκίρνα”, ήγουν/
(αναμιγνύω οίνον μεθ’ ύδατος).../
…Βουβές ψυχές θλιμμένες: Και τ’ απόβραδο/
προσμένουν το Χριστό μας, από πέρα/
ποιός ξέρει, από μακριά. Κι εκείνος έρχεται/
μεσ’ στο θολό του φθινοπώρου αέρα/
(Λάμπρος Πορφύρας)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου