Οχι άλλα δάκρυα κλείσαν...

Υπό την σκιάν του ευρωστότερου πλατάνου των Βαλκανίων, σκιά αδιάτρητος πάσης ακτίνος ηλίου και εις πάσαν ώραν της ημέρας, διέτρεχα και πάλιν σελίδες (και συμπτώσεις) της «Νέας Εστίας». Τώρα το τχ. 773/15-9-1959. Και μνήμες, πρόσφατες σχεδόν αλλά και πάλιν ο Κ. Παλαμάς. Χρονογραφήματά του «Αναμνήσεις κι εντυπώσεις» από τον Βενιζέλο. Αλλά απ’ την αρχή.

       

  Πριν κάμποσα χση δειξωθημετα περι Βενιζρόνια στην αυτή θέση «δεξιώθημεν» (μάρτυς μου ο πρώην νομάρχης Κοζάνης κ. Πασχάλης Μητλιάγκας  εκ Λευκοπηγής εννοείται) φιλολογικώς και αναψυκτιακώς τον νυν πρωθυπουργόν. Ηταν η εποχή του 4% του και γύριζεν, αρχηγικόν ακόμα μειράκιον του ΣΥΡΙΖΑ (ή μήπως του ΣΥΝ;), την ύπαιθρον χώρα, συνοδευόμενος υπό του κ. Λεουτσάκου (αν καλά θυμάμαι από το σχήμα του) όστις τον εκπαίδευε προφανώς, κι επιτυχώς όπως αποδείχτηκε. Του μίλησα για εκείνον τον μεγαλοπρεπή πλάτανο που παρασημοφόρησε ο Ξέρξης, το γράφει ο Ηρόδοτος, άρα κι ο χωρικός μας, κάποτε, όταν κι αυτός γίνει αρχηγός της πολιτείας μας, πρι ι ﷽﷽﷽﷽﷽﷽ολιτε σχήμα του ανδρός τον δννη Τσιαμπις νικητέπει να τύχει παρόμοιας αναγνωρίσεως. Μ’ άκουγε δεν μ’ άκουγε κύριος οίδε; Τι σημασία έχει! Θυμήθηκα τώρα και το σχεδόν δάκρυ του στη Βουλή κατά τις προγραμματικές ντου﷽﷽﷽﷽﷽﷽του Ελλησπερξεως στυιεπροφανδηλώσεις. Γνωστά φυσικά και τα δάκρυα του Ξέρξεως στην παραλία του Ελλησπόντου: "...αναλογίστηκα πόσο σύντομη είναι η ζωή του ανθρώπου κι ένιωσα λύπη στην ψυχή μου, με τη σκέψη πως, απ' όλους αυτούς που είναι τόσοι πολλοί, σ'εκατό χρόνια δε θα ζει κανείς" (Ηροδότου, Ιστορίαι, βιβλίο ζ' 45-46).  Σημ. Από τους συνεργάτες εκείνου του τεύχους της Ν.Ε. δεν ζει κανείς φυσικά.    

         Στα σειρά των χρονογραφημάτων  του ο Κ. Πλμς γράφει για το Βενιζέλο και το πς.﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽ην Ευρωπη και τιςμεγαλες διαπργαμετευεις νικητόσον συγκινημένος ήταν στη Βουλή κατά την προσφώνησίν του από τον πρόεδρον  αυτής κ. Σοφούλην, λίαν ευγλώττου και σοφού ανδρός, όταν γύρισε από την Ευρώπη μετά τις μεγάλες διαπραγματε λογοτεχν﷽τελώς και τρυυαματιας απο τη δολοφονικΝ.Ε. δεν ζει κανεύσεις, νικητής εντελώς και τραυματίας ελαφρώς από τη δολοφονική εναντίον του απόπειρα. Εδάκρυσεν τότε ο μέγιστος.

         Ο Ελ. Βνζλς εα﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽ην λογοτενχς εαι προεδρου αυτργαμετευεις νικητίχε και ιδιαίτερη κλίση κι αγάπη στη λογοτεχνία. Σημειώνει  σε γράμμα του προς την κ. Ιουλία Δ. Δραγούμητι αμου﷽﷽﷽αρυα εις τα μρωσ προεδρου αυτργαμετευεις νικηττι αμου﷽﷽﷽αρυα εις τα μρωσ προεδρου αυτργαμετευεις νικηττι αμου﷽﷽﷽αρυα εις τα μρωσ προεδρου αυτργαμετευεις νικητ. “Ανέγνωσα προ μικρού το εν των διηγημάτων τούτων το επιγραφόμενον “Στην Κοζάνη” και δεν μποτι αμου﷽﷽﷽αρυα εις τα μρωσ προεδρου αυτργαμετευεις νικητρώ να γράψω καλύτερον έπαινον γι αυτό, πατι αμου﷽﷽﷽αρυα εις τα μρωσ προεδρου αυτργαμετευεις νικητρά να σας βεβαιώσω ότι η ανάγνωσίς του έκαμε ν΄αναβλύσουν επανειλημμένως, τα δάκρυα εις τα μάτια μου”. Το γνος﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽ος βενζς τα μρωσ προεδρου αυτργαμετευεις νικητράμμα φέρει υπογραφήν Ε λ ε υ θ έ ρ ι ο ς   Β ε ν ι ζ έ λ ο ς, γράφει ο Κ. Πλμς  στη Ν. Εστία εκείνων των χρόνων.

         ΥΓ 1 Το βιβλίο επανεκδόθηκε από τον φιλέρευνο φιλόλογο  κ. Γιάννη Τσιομπάνο το 2008 στις εκδνη﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽ελεια, στη Κοζκαιρούκααπο τη δολοφονικΝ.Ε. δεν ζει κανεόσεις “Ανω τελεία”, στη Κοζάνη.