Μ. Τρίτης σκαλάθυρμα

Των δέκα Παρθένων (5 μωρών και 5 ξύπνιων), της Αλειψάσης το μύρο Πόρνης, της Κασσιανής με το έξοχον, σπαρακτικόν της ποίημα κ.α. δόκιμα και εντυπωσιακά Γραφικά συμβάντα, περιλάμβανε το ρεπερτόριο της Μεγάλης Τρίτης βραδιάς της

Μ.Ε. κι έτσι το έκτακτο ενδιαφέρον της συγκέντρωσε, όπως κάθε χρόνο, κόσμον πολύ, κεκοδιακοσμημένον καταλλήλως με ελεγχόμενη ευσέβεια και με μια κάποια αδημονία…αλλά ποιανού πράγματος; Κι αυτός για να μην πιαστεί μωρός, οσιομάρτυς των στασιδίων και των εσπερινών, έφερε μαζί του από το σπίτι, πλαστικό καρεκλάκι σαν κείνα στα οποία κάποτε κάθιζαν οι εισπράκτορες τους υπεράριθμους επιβάτες των λεωφορείων του ΚΤΕΛ. Ποιός ξέρει, μπορεί να χρειαζόταν, όπως κι εγένετο δηλ., όταν εμφανίστηκε η ξανθομαλλούσα εγγονή του κι αυτός κατήλθε του «θρόνου» του κι έλαβε θέσιν στο καρεγλάκι διαδακτυλίζων την κατάστικτον Σύνοψη, ως ροζάριον προσευχής. Εναντί του στο δεξιόν αναλόγιον ο χορός «εφρύαζε» υμνολογικά, μεταξύ τους δε κι ο καθημερινός θαμών του ναού, κοσμήτωρ του τοπικού ΑΤΕΙ, εντός ράσου φακελωμένος αλλά περιβομβίζων τώρα απλώς, αφού τα καταφέρνει μόνον στις χύμα ψαλτικές κατεβασιές, στις οποίες καθ΄ όλη τη Σαρακοστή διέπρεψε, ελλείψει αντιπάλου. Αλλά απόψε ήτο η βραδιά της Πόρνης γενικώς και της Κασσιανής ειδικώς και τροπαριούχως. Παλιότερα στην πόλη περιέτρεχον στις εκκλησίες και περιέβρεχον αυτές, χορωδίες συναγωνιζόμενες ποια θα πει καλύτερα το τροπάριον. Στον Καθεδρικό από ετών εξέλιπε αυτό το ψαλτικό έθος και φέτος μόνον στον άγιο Δημήτριο ακούστηκε μια κάποια χορωδία να το λέει. Στο δεξιό χορό του άρχοντα πρωτοψάλτη Αναστασίου Κγκρ ακουγόταν σαν γλυκό αγκάθι και μια φωνή νεάνιδος που εμάνθανε προφανώς την ψαλτική. Καινοτομών ο άρχων το «Κύριε εν πολλαίς…» το πήρε πάνω του ολόκληρο αφού εκανοναρχούσε εαυτόν, δηλονότι διάβαζε χύμα κάθε στίχο του και στη συνέχεια τον έψελνε. Λέγει το ανέκδοτον πως κανοναρχών κάποιος κάποτε, πήρε φωτιά το βιβλίο από τη λαμπάδα του ψάλτη αλλά αυτός συνέχισε με ύφος «Πήρε φωτιά το ψαλτήρι» ο δε κυρίως, ευρισκόμενος σε νηφάλιον, θείαν μέθη επανέλαβε τη φράση – διαπίστωση, με ψαλτικό λόγο. Θύμισε της μεταπολιτεύσεως τον κανονάρχη συνθημάτων σε διαδήλωση εξωκοινοβουλετικής αριστεράς (ΕΚΚΕ ήταν ΑΑΣΠΕ, ΠΠΣΠ ποιος θυμάται;) που διάβασε την οδηγία ως σύνθημα «μια η ντουντούκα 4 εμείς κ.λπ.» και το επανέλαβεν το ευλαβές σώμα των διαδηλωτών εν χορώ κι εξάρσει. Κι ενώ το μέγα τροπάριον έφτανε στις κορυφώσεις προς στιγμήν ακούστηκε κινητόν θορυβώδες, ίσως είχε διεγερθεί μόνον του από την ένταση της βραδιάς, και μια γυναικεία τσιρίδα ψαλτική χώθηκε εμβόλιμα εντός του κυρίως σώματος του τροπαρίου κατά την προβλεπομένη υπό του άρχοντος καινοτομίαν. Μυστήριον!
Το φετινό κράτησε 12 λεπτά, ένα περισσότερο ή ένα λιγότερο από το περσινό. Τι σημασία έχει; 
Το Πάσχα έρχεται βήμα ταχύ ή μήπως τραχύ;