Από τους θώρακες, άλογα, ξύλα κ.αλ της Αλεξάνδρας Αθανασιάδη
Ο ΜΕΓΑΣ ΓΕΩΜΕΤΡΗΣ
Και δεν προβλέπω τίποτα
Δεν προφητεύω εκτός του έρωτα
Ακολουθώ
Και τη βαθιά φωνή του
Μνημονεύω
Αυτός ο Μέγας Γεωμέτρης
Ο υπολογιστής.
Ο κοχλίας
Με τα σπειροειδή ελατήρια
Ο άνεμος
Των εναέριων ταξιδιών
Αυτός αρμονικός
Των λαμπερών χρωμάτων
Δεν προφητεύω εκτός αυτού
Από το μίσχο του εξαρτιέμαι
Και προς ανατολάς προσεύχομαι
Προσεύχομαι
Και τον ανθεκτικό μου ύπερο
Ευλογώ
Νάσας Παταπίου
ποιήματα
Το φωνήεν σώμα εκδ. Καστανιώτης
2 σχόλια:
«Μπορεί να χρησιμοποιώ σχήματα που παραπέμπουν στην...αθάνατη αρχαία Ελλάδα αλλά με ενδιαφέρει η έννοια της φθοράς.Η ιστορία κάθε ξύλου που το ΄χει φάει η θάλασσα μου αρέσει.Παραπέμπει και στον δικό μας κύκλο της ζωής που είναι φθαρτός.Πολλοί θώρακεςεπίσης δεν είναι κλειστοί.Ανοίγουν για να δείξουν ότι είμαστε ευάλωτοι.Και αυτό αποτελεί μια παραδοχή του ότι για να μπορέσεις να επικοινωνήσεις πρέπει να είσαι ανοιχτός και όχι κλειστός».
ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΑΘΑΝΑΣΙΑΔΗ
http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=34&artid=259449&dt=15/03/2009
H αρχική έκπληξη της θέασης σταματά την εμπλοκή του θεατή, αλλά ούτως ή άλλως τα έργα τέχνης δεν πρέπει να ανήκουν στη σφαίρα των εξαιρέσεων απ΄όπου κι αν προέρχονται; Aρα και η έκπληξη μένει εκτός, ύστερα βέβαια και από την ερμηνεία που ακολουθεί και μας καθοδηγεί (μέσω του σχολίου να υποθέσω...)
Δημοσίευση σχολίου