Μ.Πέμπτη με "Stabat mater" το πρωΐ, Γ.Σ.Μπαχ "Τα κατά Ματθαίον πάθη" το μεσημέρι, "...μετά της κουστωδίας" στον άγιο Δημήτριο το βράδυ

Εκ του κατά Κ. Ντιό

ΛΕΚΤΙΣΜΟΣ ΕΑΡΟΣ

Ας μαίνεται ο διχασμός μιας άρρωστης
εννοιολογίας
Καμιά θεόνυμφη δέσποινα τινάζοντας
τα λαγόνια της έκφρενη!
Κι απόμεινε ο ταπεινός ληστής ο αγαθιάρης
περίπου σε αποκρήμνιση
μ’ ένα πουλί που ράμφισε απάνω στο σταυρό
ολάξαφνα το μάγουλό του
Τίκτοντας αίμα για να φτερουγίσει αμέριμνα
σε αστάθμητο ύψος.
Η θάλασσα όρμημα κ’ οι σκοτεινές μου εκείνες όψεις
ανατέλλοντας αναγέννηση
στοιχήματα παιγμένα στο λιθόστρωτο μ’ αγιογριοφωνάρες
τα υλικά φρονήματα της κυρίας Πιλάτου.
Τι θόρυβος που γίνεται τι θάνατος λαλούμενος
υπεράγαν …
Χρώματα συν αρώματα τοις αρχιερεύσι μα ο ιπτάμενος
κακούργος ευλαβείται
την πτήση με τρισύλλαβο μνήσθητι
χωρίς ελπίδα για βροχή χωρίς την ευωδία να διαχέει
χάρμα γαιώδες ο ληστής
διαθλώμενος από τέτοιαν ηδυπάθεια και τέτοια τύχη.
Η μοναξιά δεν είναι αμαρτία στην Ελλάδα
κι ο χρόνος
φραγγελώσας την αιωνιότητα
με ξεκοκαλίζει.

Ν. Καρούζος