Στην παλιά Λευκωσία και στο τουρκοπατημένο της μέρος, υπάρχει σ’ ένα κατερειπωμένο, κλειστό μαγαζί, αδιευκρινίστου εμπορικής υφής, η επιγραφή “ΚΟΖΑΝ”. Εφωτογραφήθην από κάτω της, εννοείται. Ψάχνοντας στο παγκόσμιο διαδικτυακό τρόπο, βρήκα πως πόλη ΚΟΖΑΝ υπάρχει στα Αδανα της Τουρκίας, στο ΙΡΑΝ και στη Χιροσίμα της Ιαπωνίας! Μου ήρθαν αυτά ως συνέπεια διαβάζοντας μια επιστολή του κ. Ιωάννη Παγούνη, άλλοτε Δημάρχου Κοζάνης, η οποία δημοσιεύτηκε και δημοσιεύεται σιγά σιγά στον τοπικό τύπο και είναι το σχόλιό του, σε ένα κείμενό μου, που δημοσιεύτηκε στο ΒΗΜΑgazino την Κυριακή της Τυρινής (Μεγάλη Αποκριά). Φυσικά καλά έκανε και μου έγραψε ο κ. Δήμαρχος. Ουδείς αναπάντητος, όπως και ουδείς αναμάρτητος (όστις δε επιχωριάζει σ’ αυτήν την κατηγορία πρώτος τον λίθον βαλέτω κατά τον προϊστάμενον ιερέων και αρχιμανδριτών -πάσης φύσεως- επαρχίας Σερβίων και Κοζάνης). Η εν λόγω εφημερίδα μου ζήτησε ένα κείμενο για αυτό που ζούσε η πόλη εκείνες τις μέρες και στο ύφος γραφής μου. Ετσι έγραψα ένα κείμενο επί του συλλογικού φυσικά διαπράγματος, ελαφρώς ειρωνικό (αυτό έλειπε, ότι δεν έχουν μόνον οι αξιότιμοι φανοί το προνόμιο της σάτιρας) και ίσως και σαρκαστικό. Ελαβα δε μεθύστερην απάντηση, όμως, επί του προσωπικού (και ορισμένως επί του ανάρμοστου).Ας μη σχολιάσω το σχόλιο (γιατί θα χαλάσουν οι καρδιές μας) όμως το σημαίνον του παρασημαίνει, πως αυτός ο τρόπος σκέψης και συμπεριφοράς στο δημόσιο λόγο, νομίζω πως συνορεύει με τον πολιτισμό και την αισθητική των δύο πρώτων πόλεων που αναφέρω, με τις οποίες γειτονεύει ονομαστικά η πόλη.
Τιμώ εντελώς, ως αιρετό κι εκλεκτό του τοπικού λαού, τον αγαπητό δις δήμαρχο (θριαμβευτή) κι άπαξ ηττημένον (κι αυτό τον καθιστά ακόμα πιο σεβαστό αφού οι ήττες σε κάνουν πλέον ανθρώπινο, σοφό κι αξιοπρεπή). Του ζητώ συγχώρεση αν τον πλήγωσα προσωπικά, αν και δεν βλέπω πως και που, αφού επί του γενικού μίλησα. Σε τελευταία ανάλυση κι αυτός κι ημείς άλλωστε δεν εκφράζουμε κανέναν άλλον πέραν από τον εαυτό μας, του οποίου και μεταφέρουμε τις όποιες αθυμίες ή δυσθυμιές.
Αλλά και για να μην ξεχνιόμαστε,
δεν είμαστε και σε ζωοπανήγυρι με ζώα ζώντα
αλλά σε διαπάλη διατελούμε ιδεών που ζούνε πολεμόντα
για να παραφράσουμε τον Κ. Βάρναλη.
Ως εκ τούτου αγαπητέ δήμαρχε, λυπάμαι αλλά είμαστε από διαφορετικούς πολιτισμούς, και περιπλέον εμείς (κανονικός πληθυντικός αριθμός ανθρώπων και διαθέσεων) είμεθα η άλλη Κοζάνη, όχι απαραίτητα αυτή της θεσμικής διασκέδασης, του λαϊκοευτελισμού, της ασημαντοκατίσχυσης, της μετριοκρατίας, του αφόρ(η)ετου λαογραφισμού, της βοούσας ημιμάθειας, αλλά της όποιας, έστω, δημιουργίας ενός δυσανάγνωστου εισέτι από υμάς, πολιτισμού. Η σημερινή δηλαδή πόλη, η οποία αν δεν ακολουθεί, σίγουρα παρακολουθεί τα δημόσια πράγματά της είτε σιωπώντας είτε φορές και ναυτιώντας.
7 σχόλια:
Θεσμικής διασκέδασης συνέχεια ή ''οι αίροντες τας αμαρτίας του κόσμου'' άλλως. Δήμαρχος πόλεως εμπρός δεξιά (εκπρόσωπος αυτοδιοικητικής φενάκης γαρ), κυβερνητικός βουλευτής εμπρός αριστερά (του μεταπρατικού ασπόνδυλου ιδεολογήματος ντε ), πολιτευτής της πράσινης ''λοιμικής'' πίσω δεξιά και πίσω αριστερά υποψήφιος ''Ι wanna be someone'' (και κοντοχωριανός της Παναγιάς , εξού και το θράσος) στην περιφορά της ''θαυματουργής'' πανουργίας της ετερόνομης παραμέτρου θεσμίσεως. Βλέπετε οι ιθαγενείς πρέπει να βλέπουν τις ''επιλογές'' τους να πρωτοστατούν και στους δημόσιους εξευτελισμούς. Να εισπράξουν τη βεβαιότητα οτι είναι κομμάτι από αυτούς. Το όλο concept μου θυμίζει τη φράση που αναγράφει το δολλάριο και είναι και προτεσταντικά ορθό : Ιn God we trust. Ετσι και εμείς εδώ καθημερινώς (πονηρώς) και εκ περιτροπής εποχιακώς το εφαρμόζουμε. Δεν το ομολογούμε όμως και εδώ θεωρώ πως κάνει την εμφάνισή της η υποκρισία μαζί βέβαια με την εικόνα της Παναγιάς της Ζιδανιώτισσας της οποίας το μέγα ειδικόν της βάρος, και όχι μόνον, αίρουν περιοδικώς οι εκπρόσωποι της ωμής χρησιμοθηρίας.
δ.μεντεσίδης
Βασιλάκη ο ρατσισμός εξακολουθεί να είναι ένα ύπουλο θηρίο ακόμα κι αν παρουσιάζεται με την προβιά του «εμείς ανήκουμε σε άλλον πολιτισμό και εσείς σε άλλον». Εγώ πιστεύω πως οι πολιτισμικοί και οι κοινωνικοπολιτικοί αγώνες ποτέ δεν θα έπρεπε να περιορίζονται στο κάποιοι ή κάποιος να «παρακολουθεί τα δημόσια πράγματά της (Κοζάνης και όχι μόνον – δική μου η παρένθεση - ) είτε σιωπώντας είτε φορές και ναυτιώντας». Βέβαια θα μου αντιτάξεις πως η πένα μπορεί θαυμάσια να «σκοτώνει» και αυτή. Δεκτό και σεβαστό. Άλλωστε γνωρίζουμε και οι δύο πολύ καλά ποιος και για ποιο λόγο «εκπαραθύρωσε» τον αείμνηστο φίλο μας Βασίλη Σαμπανόπουλο, οπότε δεν μπορείς να με κατηγορείς ότι είμαι με το μέρος κανενός.
Υ.Γ. Πολύ θα ήθελα αν μπορείς να μου στείλεις το κείμενο το περί ου ο λόγος.
Και όσον αφορά το κείμενο το Β.Π.Κ στο Βήμαgazino για την Αποκριά και τη θέση του πως το κείμενο ήταν στο ύφος του (όπως ομολογεί πως του ζητήθηκε άλλωστε και έτσι θάπρεπε να είναι επιτέλους...και όχι στο βωμό του αφόρ(η)ετου λαογραφισμού και της βοούσας ημιμάθειας) πάλι δεν δικαιολογεί την μήνιν του πρ.δημάρχου. Είπαμε.....είμαστε από κάπως διαφορετικούς πολιτισμούς όπως έγραφε ανάλογα και ο αείμνηστος και ''πολύς'' Ρένος Αποστολίδης στην ''Πυραμίδα 67''
κ.Βανίδη οι θέσεις του Β.Π.Κ δεν είναι υφέρπων ρατσισμός. Είναι απλά διαφορετικός πολιτισμός. Η προσπάθεια να μετατρέψουμε το μείζον σε έλασσον είναι απλώς φενάκη ενός παλαιοημερολογίτικου μαρξισμού.
Όλο το κείμενο του Βασίλη Καραγιάννη και προς δική μου έκπληξη αποτελεί ένα χλευασμό της Κοζανίτικης Αποκριάς αλλά και των σημερινών πρωταγωνιστών της. Ξεχώρισα τις παρακάτω εκφράσεις/λέξεις που αποδεικνύουν των λόγων μου το αληθές:
- Ο επί 20ετία Δήμαρχος κηρύσσει (δε βαρέθηκε!) την έναρξη........δίνει τη μεγαφωνική σκυτάλη σ’ ένα ερμαφρόδιτον ενδυματολογικά ον, κακέκτυπης αριστοφανοσύνης, τη μπάμπω (σλαβιστί) άσχημη γριά καλούμενη συνήθως Τσιτσιούλα
- Τον συνοδεύει η πολυπληθής και χαμηλοϋψής χορευτική πανίδα του Συνδέσμου Γραμμάτων και Τεχνών
-Τα τελευταία χρόνια ως φρούτο νεοτερικό προέκυψαν (ας όψεται εκείνη η αμφίσημη «Αποκριά από μακριά» ημών) τα αυτοσχέδια θέατρα («Στήνουμε θέατρα και τα χαλνούμε») ερασιτεχνών συγγραφέων (Γ. Παφίλης, Μ. Μαρκόπουλος κ.λπ.) και ηθοποιών συνεπικουρούμενοι κι από το τοπικό ΔΗΠΕΘΕ, στο ιδίωμα τα οποία μαζεύουν αγέλες κόσμου, καταδικασμένες εκ των προτέρων να αναλύονται στις αίθουσες σε άφθονους γέλωτες.
-Την έσχατη Παρασκευή δίδεται από τα σχολεία της πόλεως -χαρά οι μαθητές, οι αυριανοί συνεχιστές της ιστορίας- το μαζικό σχολιο-σαχλοπαίγνιον με την επωνυμία «Σιούρδ γκαίημς».
- Πέραν μιας αυτολογοκρισίας των κατασκευαστών των αρμάτων, που αποφεύγουν να χλευάσουν έργω τους δημοτικούς εργοδότες, για λίγες ώρες δίδεται η μάχη κατά του καθωσπρεπισμού όλου του χρόνου, με την αυτοκινούμενη σάτιρα άνευ ορίων κι άνευ όρων.
- («Στ’ Αη-Δημήτρη του σκουλιού παέν τα παρταλόπλα/να μαθαίνουν γράμματα να παίρνουν και τα όπλα», ας θυμηθούμε και το βάρδο της Αντίστασης εκ Κοζάνης Π. Τζαβέλα, κάτοικο ήδη Αδου), Γιτιά, Αλώνια («Ολ’ στ’ Αλώνια μι τα κοντά τα πανταλόνια»), Αριστοτέλης, Παύλου Μελά, Πανόραμα, Μπουντανάθκα (καμιά σχέση μ’ ό,τι ακούγεται, αφού είναι μετεξέλιξη του ιστορικού επιθέτου Μεγδάνη-Μεγδανάδικα), Κεραμαριό, Πηγαδ’ από το Κεραμαριό, Αη-Θανάσης, Λάκκος τ’ Μάγγαν’ (...λόγιος φανός),
Επειδή δεν θέλω να Μακρηγορήσω θα πω ότι
α) Πολιτισμός δεν είναι μόνο οι βραδιές ποίησης,τέχνης και λόγου που κατά καιρούς μπορεί να διοργανώνει ένα περιοδικό "παρέμβασης" στον τοπικό πολιτισμό
β) Η συγκεκριμένη περίοδος δημοσίευσης του άρθρου (1η Μαρτίου 2009) και μάλιστα σε ένα περιοδικό(Βηmagazino) μεγάλης αναγνωσιμότητας , ξεφεύγει απο τα όρια μιας απλής κριτικής του εθίμου αλλά κρύβει όπως λέει και ο Γιάννης Παγούνς πραγματικά χολή και ίσως κάτι περισσότερο.
γ) Για να είμαι ειλικρινής και δίκαιος, σ'όλα αυτά που γράφει ο Καραγιάννης βρήκα και 1-2 παρατηρήσεις/επισημάνσεις, με τις οποίες ίσως θα μπορούσα να συμφωνήσω αλλά ο τρόπος γραφής δεν μου επιτρέπει να το κάνω!
δ) Ο χλευασμός δεν έχει καμιά σχέση με τον πολιτισμό.Αυτό καλό θα ήταν να το προσέξουν όλοι αυτοί που επιζητούν ή επιδιώκουν τον υπερασπιστικό ρόλο του πολιτισμού αυτής της πόλης έναντι σε όλους αυτούς που υποτίθεται τον δολοφόνουν.
Υ.Γ Απόλυτα δικαιολογημένη η αντίδραση του πρώην Δημάρχου Γιάννη Παγούνη!!
Το ότι ένα άρθρο κατάφερε να ξεσηκώσει τέτοιο διαδικτυακό (και όχι μόνο) αναβρασμό -και μάλιστα μετά από τόσο καιρό- δείχνει αν μη τι άλλο ότι ήταν πετυχημένο. Και άλλωστε, σε αυτό φαίνεται ότι στόχευαν αυτοί που ανέθεσαν στον συγκεκριμένο συγγραφέα να αποτυπώσει την Κοζάνη εν καιρώ δηλ. εν βρασμώ Αποκριάς. Το στίγμα της γραφής του επεδίωκαν και την ιδιαίτερη ματιά του να βλέπει και να περιγράφει τα πράγματα -καλώς και κακώς κείμενα-, που ξεπερνούν τα όρια του Νομού -αρέσει δεν αρέσει αυτό.
Ανακαλούμε -και πώς θα μπορούσαμε να αντισταθούμε- στίχους, ξανά και ξανά, που απαντούν σχεδόν σε όλα και είναι ο Καρυωτάκης αυτή τη στιγμή που συνεπικουρεί τα όσα λέμε και τα όσα αφήνουμε να εννοηθούν.
Και επιτέλους, έλεος με την Κοζανίτικη Αποκριά και με τις όποιες άλλες εγχώριες και μη. Δεν διαγράφουμε ομόκεντρους κύκλους γύρω από τούτο το γεγονός ούτε και όλη η ενιαύσια πορεία ακυρώνεται και μένει μόνο ο κλοιός της ξέφρενης Κυράς να μας δυναστεύει και να μας ορίζει.
ΜΙΚΡΗ ΑΣΥΜΦΩΝΙΑ ΕΙΣ Α ΜΕΙΖΟΝ
Α! κύριε, κύριε Μαλακάση,
ποιος θα βρεθεί να μας δικάσει,
μικρός εμέ κι εσάς μεγάλο,
ίδια τον ένα και τον άλλο;
Τους τρόπους, το παράστημά σας,
το θελκτικό μειδίαμά σας,
το monocle που σας βοηθάει
να βλέπετε μόνο στο πλάι
και μόνο αυτούς να χαιρετάτε
όσοι μοιάζουν αριστοκράται,
την περιποιημένη φάτσα,
την υπεροπτική γκριμάτσα
από τη μια μεριά να βάλει
της ζυγαριάς, κι από την άλλη
πλάστιγγα να βροντήσω κάτου,
μισητό σκήνωμα, θανάτου
άθυρμα, συντριμμένο βάζον,
εγώ, κύμβαλον αλαλάζον.
Α! κύριε, κύριε Μαλακάση,
ποιος τελευταίος θα γελάσει;
Το ποιος θα γελάσει τελευταίος ήδη έχει φανεί. Το θέμα είναι γιατί δεν αντέχει κανείς την ύπαρξη της ασυμφωνίας. Γιατί όλοι και όλα πρέπει να συμμορφωθούν και να συσσωματωθούν στους ρυθμούς των πολλών.
Συμπέρασμα εύλογο που το καταθέτουμε: αν οι ΒHMAgazino θέλαν τούτο –την όποια χλιαρή, επιδερμική και ανώδυνη ματιά- θα έδιναν το λόγο στον κ.Δήμαρχο, για να εκθειάσει τους φανούς και όχι στον Β.Π.Καραγιάννη, για να ρίξει φως στους φανούς. Αν κάποιοι ζορίστηκαν με το πώς έχουν τα πράγματα, δεν έχουν παρά να προσπαθήσουν να τ’ αλλάξουν. Άλλωστε, η αλήθεια σχεδόν πάντα δεν αντέχεται.
Άλλο η ασυμφωνία και άλλο η μαλ...ια..Με το μπαρδόν που λέμε εμείς οι απολίτιστοι.
Και ένας βιασμός μπορεί να προκαλέσει την αντίδραση των πολιτών,αυτό δεν τον επιβραβεύει.
Λύπαμαι κυρ Βασίλη, αλλά το κείμενο σας ήταν επιεικώς άστο.\
Υ.Γ Μπορώ να σας λέω καλημέρα ή είμαι κατώτερο απολίτιστο ον ενός διαφορετικού κόσμου;;
Δημοσίευση σχολίου