ΠερΙ του αθηναIου Εφιάλτου
Ηγήθηκα της Δημοκρατικής Μερίδας.
Στην Εκκλησία του Δήμου έδωσα εξουσίες.
Στα λαϊκά τα δικαστήρια ομοίως.
Εις βάρος του Αρείου Πάγου.
Αρνούμενος την συνδρομή στην Σπάρτη
απέβλεπα στων Μεσσηνίων την ελευθερία.
Σαν είδα τις αρετές του Περικλή
του πρόσφερα αμέσως την φιλία μου χωρίς κανένα φθόνο.
Εγώ βοήθησα στην άνοδό του.
Πέθανα -τρόπος του λέγειν αφού
Δολοφονήθηκα - πένης.
Οι συμπολίτες μου αδιάφθορο με είπαν.
Έκανα πράγματα για την Δημοκρατία δηλαδή.
Μα ατύχησα με αυτό το όνομα.
Που να το φανταστώ, ένας προδότης
τόση σκιά ν’ απλώσει στην ζωή μου.
Οι γέροντες μόνοι
Οι γέροντες μόνοι, φρουρούν την νύχτα μεθυσμένοι
τα ορεινά χωριά τους.
Θυμούνται νοσταλγικά τις μέρες τους
γεμάτες σημαντικά περιστατικά
-αδύνατον να τα εκτιμήσουν όταν συνέβαιναν,
αναζητούν έναν περαστικό να τα ακούσει.
Οι γέροντες τύφλα στο μεθύσι σχεδιάζουν εγχειρήματα
που θέλουν εκατό χρόνια μπροστά τους να αποδώσουν.
Θα δουν έφιππα όνειρα και όταν ξυπνήσουν
θα συρθεί μέσ’ στην κατήφεια, το πρωινό τους
Η ήττα της ΜαρIνας Μ.
Η Μαρίνα Μ. δικηγόρος σαράντα ετών
το απόγευμα της 12ης Σεπτεμβρίου του 2007
στράφηκε προς την συνάδελφο και φίλη της
εκεί που κάθονταν περίλυπη δίπλα στην κλίνη της
και με μία ήσυχη βεβαιότητα της είπε:
-Για την υπόθεση αυτή εγώ έκανα
ό,τι περνούσε από το χέρι μου.
Αλλά εις μάτην.
Βλέπεις πως δεν αποφασίζουμε εμείς.
-Μαρίνα μου θα την κερδίσεις οπωσδήποτε
έπνιξε η άλλη τον λυγμό της.
Την επόμενη, ημέρα Τρίτη, λίγο πριν το μεσημέρι
χάθηκε η υπόθεση αμετακλήτως.
Τι άθλιος δικαστής κι ο Χάρος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου