Οι "Τραυματίες" του Π. Δημόπουλου

Ενα εκλεκτό βιβλίο κι έναν ξεχωριστό άνθρωπο δημιουργό του και συγγραφέα του δηλαδή, τον κ. Παναγιώτη Δημόπουλο θα βάλουμε κάπως στο φιλολογικό και λογοτεχνικό στηθοσκόπιο αγάπης, μια εκλεκτή παρέα απόψε το βράδυ που ο ήλιος είναι ακόμα είναι ψηλά. Για τη λογοτεχνική ποιότητα και την όποια συγγραφική ιδιαιτερότητα διαθέτει το βιβλίο με τον τίτλο, «Τραυματίες» με τους κατά σειράν ερμηνευτικούς υπότιτλους: πτώσεις, συμπτώσεις κι αναθέματα, το οποίο κυκλοφορεί στις αγλαόμορφες εκδόσεις της «Π» θα τοποθετηθούν και θα ομολογήσουν πίστη σ’ αυτές αφού τις αναλύσουν ορισμένως εκλεκτοί συμπολίτες μας στη χώρα και των τρόπο των γραμμάτων μας. Ηγουν οι κ. Γρηγόρης Κοντός φιλόλογος λογοτέχνης και μέχρι πρότινος δντης του Καλλιτεχνικού Σχολείου Κοζάνης φίλος παλιός στις σελίδες της Π, ο φιλόλογος Παύλος Ταχτεβερνίδης δντης του ευαγούς Μουσικού σχολείου Εορδαίας ζηλωτής των λογοτεχνικών διαπραγμάτων η συγγραφέας και μηχανικός κυρία Εύα Αραμπατζή που με το πρώτο βιβλίο της «Εκτός σχεδίου πόλεως» μας – με- ξάφνιασε και της το έγραψα άμα τη εμφανίσει του Ως προς τον οιονεί τιμώμενο Π. Δ συγγραφέα νοιώθουμε όλοι μας το εξαιρετικό βάρος του στην πολιτεία (και μοναξιά) των γραμμάτων στην τέχνη στη μουσική. Προσωπικά οι 30 κυριακάτικες καβαφικές καρέγλες του με συνεπαίρνουν. Τύχη αγαθή και όχι μόνον μας έφερε στο χώρο αυτό να μιλήσουμε ξαναενθυμούμενοι ρόλους , χρόνους και κυρίως βίο και πολιτεία του συγγραφέα μας ενταύθα. Ο ΠΔ διετέλεσε στιβαρός διοικητής (όρος κι αξίωμα κάπως αδόκιμοι για εδώ) της Δημοτικής Βιβλιοθήκης Κοζάνης των υπηρεσιών και της καθημερινότητας της, αλλά και δημιουργός δράσεων άρα και διευθυντής της στην πράξη. Ρόλους που άσκησε με ιεραποστολικό πάθος αφού κατά την 5ετή θητεία του πήρε πάνω του (διοίκηση και διεύθυνση) έτσι όπως πρέπει να κάνουν όσοι τους ανατίθενται δημόσιους ρόλους, θεσμούς και καταστάσεις. Ανάγκασε πριν λίγα χρόνια τον μέγα Βασίλη Βασιλικό να γράψει και να ομολογήσει δημόσια πως η βιβλιοθήκη της πρέπει να είναι περήφανες που έχουν ως ηγέτη της ένα πιανίστα και μουσικό με έργο σημαντικό. Ακομα και σήμερα πρέπει να σεμνύνεται πόλη και Δημοτική Βιβλιοθήκη για το πέρασμα του ΠΔ από αυτό το διακόνημα. Το νυν περιεργόγραπτο βιβλίο του «Τραυματίες», με το συναρπαστικό και ρηξικέλευθο τρόπο γραφής, δεύτερο στην εκδοτική του ακολουθία με τα πριν απ’ αυτό «Παλίμψηστα» με 26 διηγήματα μικρού μήκους έχουν τον ριζοσπαστισμό στον τρόπο, τη γλώσσα, την αισθητική. Συγγενεύουν με τις θελκτικές ταινίες μικρού μήκους που σε υποχρεώνουν σε στάση προσοχής να μη τα προσπεράσεις αν θα το ξεκινήσεις. Εχουν κάτι από μουσική ιδιαιτερότητα του δημιουργού. Λέξεις και μουσική αντιστικτικά ανελίσσονται και διαπλέκονται στη σκέψη μου φτάνοντας μέχρι και στην πολύχρωμη και φανταστική ίσως και δυσνόητη υπερρεαλιστική α-κυριολεξία. Διαπιστώσεις μάλλον ξεκάρφωτες για το λόγο του Π. Δ. τολμηρό κοφτό γεμάτο ανατροπές συαρπαστικό. Αλλά επ’ αυτών τούτων οι προς τούτο εντεταλμένοι εθελοντές της γλυκιάς κακουχίας της ανάγνωσης και παρουσίασης των συναρπαστικών Τραυματιών του Π.Δ., οι λίαν αγαπητοί συμπαρουσιαστές.