(Χαίρε, ότι εμαράνθησαν οι των μύθων ποιηταί...)

1965, 25 Μαρτίου, σκετς στην αυλή του ναού, πρωταγωνιστής 2022 Στην ΤΥΡΒΗ Γρεβενών τχ. 18 Επαναστατικόν, παρακαλώ... Ἄμετρον ποίημα ἡρωικὸν καὶ εὔθυμον δια τὸν πρωτομάρτυρα Ἀθανάσιον Διάκο Τὸ 1821 τοῦ ἔτους 1965 μὴ καί '64, δὲν θυμᾶμαι καλά/ ἤμουν ὁ ἥρωας Ἀθανάσιος Διάκος ἀπὸ τὴν Μουσουνίτσα/ ξεκοκαλίσας ἤδη τὸν βίο του ἐκ τοῦ Τάκη Λάπα τὸ βιβλίον/ ἑκατοντάκις ἀναγνωσθὲν ὡσὰν τὸν 103 ψαλμὸ τοῦ ἑσπερινοῦ./ Σιγάθεν ἔγινε ὁ ἥρωας ἅγιος ἢ ὁ ἅγιος ἥρωας μου/ Οὕτως ἐχόντων τῶν πραγμάτων σὲ σκὲτς τοῦ Δημοτικοῦ/ ἔπαιξα τὸ λοιπὸν τὸν ἥρωα τῆς Ἀλαμάνας μὲ τόση ἔμφαση/ ποὺ ἔγινε ἕνα μὲ τὸ ἄλλο μου εἶναι, ὁ ἅγιος./ Ἐνῶ οἱ Ἀθ. Νιανιάτσιος θορυβο-βροντο-γελαστῆς/ κι ὁ Ἰωαν. Ντούντας τσιριχτὸς ἀριστερὸς ψάλτης θεατές/ λίαν εὐσυγκίνητοι, ἀγκάριζαν σὰ γομάρια, ὅπως εἶπαν,/ κλαίγοντες μὲ τὴν ἐξέλιξη τοῦ ἔργου/ κυρίως στὶς Καρυωτακικὲς ἀποστροφές του/ ποὺ ἀναστοχαζόμενος ὁ μάρτυρας/ κατὰ τὸν σουβλισμὸν τοῦ ἴσως καὶ νὰ θυμόταν:/ «Μέρα τ' Ἀπρίλη... καὶ πὼς νὰ πεθάνω!»/ ἢ στὸ δημῶδες «Γιὰ δὲς καιρὸ ποὺ διάλεξε».../ ἢ στὸ ἐντελῶς πεζοδρομιακὸν πλὴν λυτρωτικόν:/ «πάτε κι ἐσεῖς κι ἡ πίστη μουρτάτες νὰ χαθεῖτε/ ὅσο γιὰ ἀλλαξοπίστησίν μου, «νὰ πὰ νὰ γμθτ »/ Ἐτσι δια τοῦ Χριστοῦ τὴν πίστην τὴν ἁγίαν γενικῶς/ καὶ τῆς ἑλληνικῆς πατρίδος τὴν ἐλευθερίαν εἰδικῶς/ ἔσφαξε μέ τη μαχαίρᾳ του πολλοὺς ὀθωμανούς/ τοῦ Ὀμὲρ (Ὀμηρο λέει ὁ σουλτὰν Ἐρντογάν)/ Βρυώνη (Βεργιώνη, ὁ ἡμέτερος Μακρυγιάννης)/ ὥσπου αὐτὴ ἔσπασε μὴ ἀντέχοντας τόσον σφάξιμο./ Πιάστηκε (τὴ σύλληψή του ἐζωγράφισα παιδάριον)/ κι ὁδηγήθηκε στὸ πάθος του ὄρθιος ἐντελῶς/ ὅπως στὴν «Ἀποθέωση Ἀθανασίου Διάκου» τοῦ Κ.Παρθένη/ Σήμ: Σ' ἕνα ταξείδι μου στὴν Ἀθήνα μὲ ΙΧ/ παρὰ τὸ Σπερχειὸ ποταμὸ 6 χιλ. ἀπ' τη Λαμίᾳ/ στὸν ψηφιδωτό του ἀνδριάντα, ἔργον ὡραῖον/ σταθήκαμε καὶ κατέθεσα ἕνα λιτὸ στεφάνι/ καμωμένο ἀπὸ λίγα χορτάρια καὶ πολλὰ τσάκνα/ ποὺ φύονταν στὰ ρεῖθρα τῆς Ε.Ο. Ἀθηνῶν - Λαμίας/ Φίλησα τ' ἄχραντα ποδάρια του μὲ τὸ γελοῖον ἐπίγραμμα/ ἐπὶ πρόσθετου μαρμάρου ποὺ ἐκόλλησε εἰς βλάξ/ ἢ ἄλλως εὐήθης νεοέλλην περαστικός.../ Καὶ ἀνεχώρησα γιὰ ὅπου ἡ ἱστορία μὲ καλοῦσε/ στὸ πουθενά μου δηλαδὴ καὶ δηλονότι...