Ημερήσιας χρήσης φτηνή εντελώς. Την κρεμώ στα λυμφατικά κλαδιά της πολυετούς Σεφλέρας. Αεριζόμενη και λικνιζόμενη μου θυμίζει τολμηρό εσώρουχο γυναικών αλλά και μέρες αρχαίες. Τότε επί ΠΦΑ στο Κοινοβούλιο μια ασυγκράτητη δυναμική βουλευτίνα σε κάποια ψήφιση νόμου (αυτού του με ένα άρθρο κ.λπ) κουνούσε ένα μαντήλι από τη χαρά της. Ενόμισα προς στιγμήν, ο βλάσφημος, πως ήταν το εσώρουχό της. Ενόμισα, δεν ήταν. Τώρα τη μάσκα τη βάζω στο ασανσέρ, το χασάπη, το πάμπλικ (στο βιβλιοπωλείο μας ισχύει το ασυλλόγιστο), στο ναό, το μάρκετ (σπανίως πάω) και όπου αλλού το επιβάλλει πολιτική προστασία.
«Οι ελαφροί ας με λέγουν ελαφρόν.
Στα σοβαρά πράγματα ήμουν πάντοτε
επιμελέστατος. Και θα επιμείνω,
ότι κανείς καλύτερά μου δεν γνωρίζει...» (Κ.Π.Κ)
Το βράδυ την πετώ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου