Εφημερεύουσες φαρμακείες
Μηδείς ανώνυμος υβριστής
εισίτω (επώνυμοι όμως γίνονται δεκτοί)


Πέμπτη 6 Αυγούστου 2020

Παραμονή Μεταμορφώσεως

Παραμονή Μεταμορφώσεως του Σωτήρος (ευλογούνται αι άωραι ποιητικές Εμπειρίκειες ρώγες και οι ρόγες των αμπελουργών Λευκοπηγής) ευρέθημεν, όχι όπως σε παραπέμπει το φωτο-τοπίο με τα ξεκομμένα βράχια στ’ αγιορείτικο τοπίο της Σάρας μονοπάτι για τη Λαύρα, αλλά στο βουνό της μεγάλης (κτίρια κτίρια παντού) πλην εντελώς ερημικής, μονής Βαζελώνος (Ζαβουλώνος κατά την εύηχον προφορική παραφθορά) άνωθεν του ΑΗΣ αγίου Δημητρίου στην ομώνυμη κοινότητα του Ν. Κοζάνης με σβηστούς τους 5 πύργους ψύξεως. Η άνοδο-κάθοδος στα Παρχάρια του Βερμίου στη συνέχεια, ήταν μια εμπειρία συναρπαστική. Η ονομασία μέχρι πρότινος μου προκαλούσε με τον άκρατο ποντιασμό της ... κάποια θυμηδία. Η πραγματικότητά τους όμως ως δάση και χώροι γεωργοκτηνοτροφικής χρήσης έχουν κάτι από την κεντροευρωπαϊκή αισθητική, ας πούμε. Στην αυλή της μονής προσκυνήσαμε τον ανδριάντα -από μακριά νομίζεις πως θα είναι κανενός μάρτυρα του Ελληνισμού (Χρυσόστομος Σμύρνης λ.χ.) αλλά είναι του «οικονομικού» μεγάλου ευεργέτου της ιερομονάχου Μάξιμου αγιορείτου - Ιβηρίτη, για τα «χρήματά» τού οποίου δόθηκαν μάχες αλλά δεν έπεσαν ευτυχώς κορμιά.... Κάποτε τον προσκύνησα ζώντα στο κελί του και τον ανδριάντα του στην αυλή την ίδια μέρα! («Αμάρτημα στο Βαζελώνα» αφήγημα στα «Δεκαπενθήμερά» μου εκδ. Παρέμβαση 1999). Φεύγοντας, στον Τετράλοφο – Ντορταλή χωριό των 4 Αλήδων και 4 Μαγουλών) άμφω ασπαστήκαμε την αμφιπρόσωπη εικόνα, από τη μια η Παναγία των Βλαχερνών του 1390 που έφεραν εκεί εκ της Πάνιδου Θρακιώτες το 1923 (2 Ιουλίου πανηγυρίζει κάθε χρόνο εκτός από εφέτος) και από την άλλη εικονίζεται η Σταύρωση. Ρώτηξα μια ωραία κυρία με κόκκινα χωρίς μάσκα μπροστά στο κοινοτικό ιατρείο, για πρόσωπα του νυν και του άλλοτε του χωριού, αλλά δε γνώριζε ότι ήταν νύφη εκεί κατά δήλωσίν της. Καθοδηγητής σ’ αυτό το λαμπρό αυγουστιάτικο πρωινό ο άλλοτε Καίσαρ της περιοχής, νυν Ελλήσποντος, παλιά Μπουτζιάκια, Σαρή Γκιόλ -Κίτρινη ελώδους υφής Λίμνη που αποξηράνθηκε το 1953- ο Δημήτρης Καμαριάδης, μεγάλη η χάρη του, ότι χάριν του εμνήσθημεν ημερών αρχαίων και ωραίων...

Δεν υπάρχουν σχόλια: