Υπαίθριον σφαγείον

 "Μύρισε το" υπαίθριον "σφαγείον μας...". Δίπλα από τον ρέοντα λάκκο σφάζαν το προς εμπορίαν ζώον κι εκεί μέσα να ρέει το άλικον αίμα βοδιού, μόσχου, γίδας, τράγου, χοίρου. Επί μονόζυγου το κρεμούσε ο Σπύρος Ζαπήλιος, το ετεμάχιζε στο αυτοσχέδιο κρεατοσάνιδο (από καραγάτσι) και στη ζυγαριά το εζύγιζε. Επί της εικόνος, ο σφάχτης – χασάπης, ο Κ. Τσιολάκης τότε πρόεδρος, οι συγχωριανοί Γ. Ξινός με την παροιμιώδη πίπα του, Γιάννης Θ. Λίτσιος (Πελιβάνης). Στην είσοδο του καφενείου του με τα δύο διαφημιστικά της μπύρας FIX, ο Μήτρος Ζιάκας· με τεταμένη την χείρα Γιάννης Γ. Λίτσιος ο αγαθός και λίαν ξύπνιος κωφάλαλος -ο Μούτος- (ο μόνος επιζών της φωτ.) σαν από ταινία του Π. Π. Παζολίνι. Στη θέση με το χασαπομονόζυγον, γη ποτισμένη με αίμα, τον Ιούλιο του 1974 φυτέψαμε τον πλάτανο της Δημοκρατίας, διάδοχο του μέγιστου γείτονά του.
Τόπος (Λευκοπηγή φυσικά) πρόσωπα, καταστάσεις ενσταντανέ που μας συγκινούν ακόμα μετά από 50 τόσα χρόνια, ότι η νοσταλγία είναι ένας γλυκός οδοντόπονος διαρκείας.