Διαβάζω
δια την επικείμενην ΤΥΡΒΗ τχ. 7 των
Γρεβενών και του κυρ’ Αντώνη Παπαβασιλείου, το βιβλίον του Αλφ. ΚΛΑΡΚ «Η
εύρεσις της γυναικός του Λωτ» μετάφρασις Αλεξ. Παπαδιαμάντη με
εισαγωγικό σημείωμα του Ν.Δ.Τριανταφυλλόπουλου εκδ. Αρμός, και διολισθαίνω ως
εικός εις την Αγίαν Γραφήν από την οποία ξεσηκώνω:
...ώκησεν
(ο Λωτ μετά τα Σόδομα) εν τω σπηλαίω αυτός και αι δύο θυγατέρες αυτού μετ’
αυτού. Είπεν δε η πρεσβυτέρα προς την νεωτέραν Ο πατήρ ημών
πρεσβύτερος, και ουδείς εισίν επί της γης, ος εισελεύσεται προ ημάς,
ως καθήκει πάσα τη γη· δεύρο ποτίσωμεν τον πατέρα
ημών οίνον και κοιμηθώμεν μετ’ αυτού και
εξαναστήσωμεν
εκ του πατρός ημών σπέρμα. Επότισαν δε τον πατέρα αυτών
οίνον εν τη νυκτί ταύτη και εισελθούσα η πρεσβυτέρα εκοιμήθη μετά του πατρός αυτής την νύκτα εκείνην
....κ.λπ.». Τουτ’ αυτώ διέπραξεν και η νεωτέρα την επαύριον νύκτα. Εις τα
Γραφικά εκείνα χρόνια όλα γινότανε λοιπόν, υπό το καθεστώς ακούσιας έστω
νηφάλιας ή κανονικής μέθης.

Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου