Δια (γατο) κείμενα

...-9-40. Ωρα τρεις το πρωί. Ομόνοια ένας κύκλος-έρημη ασφαλής. Και στο στενό σ»εν﷽﷽﷽﷽﷽﷽ του δρόμου, η πατημνεκοτωμενη γινο"τ﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽ος-έρημη ασφαλής. Και κοτωμενη γινοστεν﷽﷽﷽﷽﷽﷽ του δρόμου, η πατημνεκοτωμενη γινο¨ττε»ο»    (οδός Δώρου), στη μέση του δρόμου, η πατημένη  (η ζουληγμένη ) ή σκοτωμένη γάτα με το στόμα μισάνοιχτο και ματωμένο (αιμοστάζον)- κι η άλλη (ο γάτος) που ασελγούσε πάνω της (βέβαιος για την μη αντατση)﷽﷽﷽﷽﷽βαιος γαιτην νεη), η σκοτωμενη γινοίσταση)

            Γ. Μπεράτης «Ο Μαύρος φάκελος» σελ. 52 εκδ. Ερμής σελ. 25 (2015)

...Kι από την ένταση κατευθείαν και πάλι στα κοινοτικά ουρητήρια της πόλεως του Oυρανού  κι εκεί πάνω στην πρωινή χλόη και δεν είχε σχολάσει κι εδώ η εκκλησιά, μια ψόφια γάτα -  επτασκοτωμένη ως εφτάψυχη με το αίμα πηγμένο στο μισάνοιχτο στόμα και πάνω πίσω της, ένας γάτος να τη βιάζει κάπως, να τη γ@μ@ δηλονότι με πάθος αφάνταστο -δεν είναι δυνατόν θεέ μου- κι αυτό το θέαμα  προκάλεσε τη λεγόμενη   ναυτία ξηράς και ψυχής και φόβο δε συνάμα· μια ερωτική παραφροσύνη σε νεκρό ον του θεού, μια νεκροφιλική ακράτεια αρσενικού - θύμα έρωτος, ανάγκης, στέρησης, τι απ'  όλα αυτά δεν ξέρω· απτόητος να κουνιέται πάνω και πίσω της δίχως να δίνει την  παραμικρή σημασία στους ανθρώπους και στους φόβους των ζώων προς αυτούς, ό,τι ο έρωτας άπαξ και στοιχειοθετήσει την απαίτηση,  συγκεκριμενοποιήσει το αντικείμενο του πόθου του και λάβει καιρόν η έναρξη του, δε σταματά με τίποτε ή σε τίποτε μπροστά ακόμα και στου θανάτου την αφόρητη μελαγχολία.

            Από τα «6,6 της Σκηνοπηγίας» μας (2000)