"Κυκλικά ερείπια"

Τα "κυκλικά ερείπια" της μνήμης από τα οποία ακούγονται φωνές του χρόνου, απόηχοι από Σαίξπηρ, Παπαδιαμάντη, Ντοστογιέφσκι, Κρόνιν κ.α. αναγνώσματα σε διασκευές, κουδούνια,

βελάσματα, φωνές πουλιών, σκυλιών, αλόγων, μουλαριών, χουγιαχτά τσοπάνηδων, σιωπές γαλατάδων· κι οι πέτρες, αχ αυτές οι πέτρες που μπροστά τους τύφλα να έχουν αυτές της Αμφιπόλεως, αφού είναι οι δικές σου πέτρες (οι χρόνοι, οι μήνες, οι μέρες σου) που κάθισες και σε κάθισαν που σου μίλησαν κι ακόμα και τώρα σου μιλούν με:

Ιδανικές φωνές κι αγαπημένες
εκείνων που πεθάναν, ή εκείνων που είναι
για μας χαμένοι σαν τους πεθαμένους.

Κάποτε μες στα όνειρά μας ομιλούνε·
κάποτε μες στην σκέψι τες ακούει το μυαλό.

Και με τον ήχο των για μια στιγμή επιστρέφουν
ήχοι από την πρώτη ποίησι της ζωής μας —
σα μουσική, την νύχτα, μακρυνή, που σβύνει. (Κ.Π.Κ.)