Αρχισε
η τελευταία ημέρα του χρόνου που φέρει τις συμβατικές πινακίδες κυκλοφορίας
(μ' άπειρα τέλη) "31 Δεκεμβρίου 2013".
Αλλά
«Τι είναι ο χρόνος; Οταν κανείς δεν με ρωτάει, ξέρω τι είναι, μόλις με
ρωτήσουν, δεν ξέρω πιά» έλεγε
ο Ιερός Αυγουστίνος.
Συμπληρώνει
ο Χ. Λ. Μπόρχες στο περί '‘Χρόνου" δοκίμιο: Θυμάμαι
εκείνους τους ωραίους στίχους του Μπουαλό: «Ο χρόνος περνάει τη στιγμή που
είναι κάτι κι’ όλας μακριά μου». Ετσι τους θυμάται ο Μπρχς. «Βιαστείτε, ο χρόνος
φεύγει και μας παίρνει μαζί του./Η στιγμή που μιλώ, είναι ήδη
μακριά μου" τους μεταφράζει ο μεταφραστής του Μπρχς, Αχιλ. Κυριακίδης.
Τον καθημερινό χρόνο-ύλη εντυπωμένο
στον κεντρικό πεζόδρομο με τις πικροκαστανές χρόνια τον περπατάς στο τώρα με
τις επιθυμίες, τον ψηλαφείς στο χτες ως μνήμη, τον ελπίζεις στο αύριο της
αβεβαιότητας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου