Ανθρωποι του τόπου και της βροχής δράστες του Πολυτεχνείου ή γνήσιοι κατιόντες αυτού κι επί το πλείστον πολυτεχνίτες, τιμούν, λέει, ούτω πως το Πολυτεχνείον έτους 2010. Στα πρόσωπα και τις ομπρέλες τους ο αγώνας για ψωμί παιδεία κι ελευθερία δικαιώθηκε.
Καλά να πάθει.
4 σχόλια:
Φοβᾶμαι...
Φοβᾶμαι τοὺς ἀνθρώπους ποὺ ἑφτὰ χρόνια ἔκαναν πὼς δὲν εἶχαν πάρει χαμπάρι
καὶ μία ὡραία πρωία μεσοῦντος κάποιου Ἰουλίου
βγῆκαν στὶς πλατεῖες μὲ σημαιάκια κραυγάζοντας «δῶστε τὴ χούντα στὸ λαό».
Φοβᾶμαι τοὺς ἀνθρώπους ποὺ μὲ καταλερωμένη τὴ φωλιὰ
πασχίζουν τώρα νὰ βροῦν λεκέδες στὴ δική σου.
Φοβᾶμαι τοὺς ἀνθρώπους ποὺ σοῦ κλείναν τὴν πόρτα
μὴν τυχὸν καὶ τοὺς δώσεις κουπόνια καὶ τώρα
τοὺς βλέπεις στὸ Πολυτεχνεῖο νὰ καταθέτουν γαρίφαλα καὶ νὰ δακρύζουν.
Φοβᾶμαι τοὺς ἀνθρώπους ποὺ γέμιζαν τὶς ταβέρνες
καὶ τὰ σπάζαν στὰ μπουζούκια κάθε βράδυ καὶ τώρα τὰ ξανασπάζουν
ὅταν τοὺς πιάνει τὸ μεράκι τῆς Φαραντούρη καὶ ἔχουν καὶ «ἀπόψεις».
Φοβᾶμαι τοὺς ἀνθρώπους ποὺ ἄλλαζαν πεζοδρόμιο ὅταν σὲ συναντοῦσαν
καὶ τώρα σὲ λοιδοροῦν γιατὶ, λέει, δὲν βαδίζεις ἴσιο δρόμο.
Φοβᾶμαι, φοβᾶμαι πολλοὺς ἀνθρώπους.
Φέτος φοβήθηκα ἀκόμη περισσότερο.
Νοέμβρης 1983
Μ. Αναγνωστάκης
εσυ κ. Καραγιαννη που είσαι; Γιατι απων; αυτοι και με ομπρελες σταθηκαν στη βροχη να τιμησουν τον πολυτεχνειο. ηθελα να ηξερα τι ακριβως κοροιδευεις. τις ομπρελες η τους ανθρωπους. πλακα εκεις. το ξερεις; δεν πας καλα.
ΜΗ ΤΟΥΣ ΦΟΒΑΣΤΕ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ. ΑΝΘΡΩΠΑΚΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΕΙΝΑΙ. ΔΕΝ ΒΛΕΠΕΤΕ ΠΟΣΟ ΜΟΝΑΧΙΚΟΙ ΚΑΙ ΣΚΕΠΤΙΚΟΙ ΕΙΝΑΙ; ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΕΙΝΑΙ ΚΙ ΑΥΤΟΙ. ΕΧΟΥΝ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΟΠΩς ΕΜΕΙΣ. ΓΙΑΤΙ ΤΑ ΒΑΛΑΤΕ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ ΜΑΖΙ ΤΟΥΣ;
Το ανεκδοτο της ομπρέλας παρακαλώ:
Δυo ξανθιές περπατάνε στον δρόμο, αρχίζει ξαφνικά να βρέχει και η μία λέει στην άλλη:
- Καλέ συ, γιατί δεν ανοίγεις την ομπρέλα σου;
- Tι να την ανοίξω, λέει η άλλη, αφού είναι τρύπια.
- Καλά, της λέει η φίλη της, τι την θέλεις και την κουβαλάς τότε τρύπια ομπρέλα;
- Και πού ήξερα εγώ ότι θα βρέξει;;!!
Δημοσίευση σχολίου