Σκηνές από μια πόλη του άλλοτε, που ανάσανε μόλις προχτές, μετά από 25 χρόνια!
Στην Καμάρα (στο βάθος η Ροτόντα) κάτι μεγάλες μεγαφωνικές εγκαταστάσεις αγριορο(ε)κιάζουν. Μάλλον για τις «Τρύπες» θα πρόκειται, δεν τους ακούω, αλλά τους έχω ακουστά. Διάβαση.
Τότε ήταν μόνον ΝΟΕ. Πότε πρόσθεσαν και «Πολιτικών επιστημών»; Τη συλλογίζομαι ακόμα μετά από τόσα (πόσα) χρόνια;
Ο πάνω δρόμος προς τη φοιτητική Λέσχη. Εκείνη την Παρασκευή πηγαίνοντας ακούσαμε το τάλαντον. Είχε όσπρια. Γυρίσαμε και ήδη χτυπούσαν οι καμπάνες. Αρχιζε ο πανηγυρικός εσπερινός της Ολονυκτίας
Γλιστρούσαμε για να κλειστούμε μέσα. Οχτος, λάσπες, ψιχάλα. Στενή Πύλη ένας ένας δύο δύο και κάτι το αδιευκρίνιστο να μας συνέχει. Δεν είχαμε και που αλλού να πάμε άλλωστε εκείνο ειδικά το βράδυ
Μπήκα (ή βγήκα) δι’ άλλης οδού από την τότε. Εντειχισμένη πλάκα. Στις 12 το μεσημέρι της σήμερον μαζεύονται (εδώ και χρόνια) οι εναπομείνασες μνήμες και του τα ψέλνουν που έφυγε τόσο νωρίς.
Απόγευμα. Εχει καταληφθεί εκ νέου η Πολυτεχνική από τους σύνηθες καταληψίες. Κατάθλιψη.
Ετέρα κατά(Θ)λη(ι)ψη περί την του ηλίου δύση έναντι του τότε Λαϊκού νυν Γεννηματά
Στην επιστροφή δεν πέρασα από την οδό Αιγύπτου. Το «Νεγκρεπόντε» της κλειστό.
«Πώς να εξηγήσω πιο απλά τι ήταν ο Ηλίας
Η Κλαίρη, ο Ραούλ, η οδός Αιγύπτου
Η 3η Μαΐου, το τραμ 8, η «Αλκινόη»
Το σπίτι του Γιώργου, το αναρρωτήριο.
Θα σου μιλήσω πάλι ακόμα με σημάδια
Με σκοτεινές παραβολές με παραμύθια
Γιατί τα σύμβολα είναι πιο πολλά απ' τις λέξεις
Ξεχείλισαν οι περιπέτειες οι ιδιωτικές
Το άψογο πρόσωπο της Ιστορίας θολώνει
Αρχίζει μια καινούρια μέρα που κανείς δεν τη βλέπει
Και δεν την υποψιάζεται ακόμα
Όμως έχει τρυπώσει μες στις ραφές της καρδιάς» (Μ.Α.)
Από την παραλιακή στο βάθος οι γερανοί του λιμανιού κι ο επιβατηγός σταθμός.
«Ο Τοτ, τού λείπει το ένα χέρι μα όλο γνέθει,
τούτο το απίθανο σινάφι να βρακώσει.
Εσθήρ, ποιά βιβλική σκορπάς περνώντας μέθη;
Ρούθ, δε μιλάς; Γιατί τρεκλίζουμε οι διακόσιοι; (Ν.Κ.)
(Εφτά σε παίρνει αριστερά μην το ζορίζεις...)
Αυτή «Η πόλη θα σε ακολουθεί».
Η δική σου εξακολουθεί να σε συμμαζεύει καθώς συνεχίζει με το ίδιο γκρίζο χρώμα της ακάθεκτη για την 25ετία (μια γενιά!)
Το σημαίνον και το σημαινόμενον της ημέρας
15 σχόλια:
Ας δούμε όμως τι είναι το Πολυτεχνείο σήμερα για όλους τους Έλληνες.
Σίγουρα δεν είναι το ίδιο για όλους.
Κάποιοι εμφανίζονται να το τιμούν και να το αξιοποιούν σαν ένα διαβατήριο που έχει λήξει, αλλά το επιδεικνύουν για να ανανεώνουν την δήθεν αγωνιστικότητα τους.
Αυτοί είναι που προσπάθησαν κατά καιρούς να το απομυθοποιήσουν με τις θεωρίες και τα κηρύγματα τους ότι η γενιά μας κουράστηκε από τα πεπαλαιωμένα συνθήματα του Πολυτεχνείου.
Κι εφόσον εξαργύρωσαν τη νιότη τους στα διάφορα πόστα του αστικού κράτους και στρογγυλοκάθισαν στις καρέκλες της εξουσίας, έβαλαν κι ένα δημοκρατικό προσωπείο, το οποίο υπηρετούν αλλάζοντας μάσκες.
Αυτοί θέλουν φυσικά την αποσιώπηση του Πολυτεχνείου και γι΄αυτό το λόγο το συκοφαντούν και το διαστρεβλώνουν.
Το θέλουν μάλιστα και εκσυγχρονισμένο για να χωράει όλους τους αρχηγούς των κομμάτων.
Το θέλουν και επανιδρυμένο, απαλλαγμένο από τα βασικά του συνθήματα, τους στόχους του, την αναφορά στα αίτια που το γέννησαν.
Το θέλουν να κλίνει στους δικούς τους συμβιβασμούς, να υποτάσσεται στα δικά τους μέτρα.
Το θέλουν μια απλή μουσειακή εκδήλωση, μια γιορτή, χωρίς συναισθηματικές φορτίσεις.
Μια γιορτή με τα καλά παιδιά, τους φοιτητές, που αγωνίστηκαν για την ελευθερία με τα κακά παιδιά, τους στρατιωτικούς, που τα σκότωσαν στο Πολυτεχνείο.
Τίποτα άλλο πέρα απ’ αυτό.
Ούτε ΝΑΤΟ, ΗΠΑ, αμερικανοκίνητη δικτατορία, τίποτα.
Αυτοί λοιπόν είναι οι κάπηλοι, οι καταχραστές και οι υβριστές της ελευθερίας και μάλιστα αυτοί που έκαναν καριέρα από το πέρασμα τους από το Πολυτεχνείο και προσπαθούν να το ξεφτίσουν.
Για να περισώσουν μάλιστα τη δική τους ξεφτίλα, επιστρατεύουν εδώ και δεκαετίες όλα τα αναρχικά και αγανακτισμένα στοιχεία κατασκευάζοντας εικόνες επεισοδίων, αστυνομοκρατίας και δακρυγόνων.
Αυτοί δεν συμμορφώθηκαν ποτέ με εκείνα τα συνθήματα του ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΝΑΤΟ., αντίθετα, όμως, ευχαρίστησαν της ΗΠΑ και το σύνθημα ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ-ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ το αρνήθηκαν σε όλα τα πόστα μαγαρίζοντας το και στεγνώνοντας το ιδεολογικά μετατρέποντας το σε παράκληση για τη θεσούλα τους σε κάποιο Οργανισμό πάντα φυσικά στο όνομα της Δημοκρατίας.
Το Πολυτεχνείο και η 17η του Νοέμβρη είναι το ορόσημο για τη γενιά μας να μη παραδώσουμε ποτέ τη σκυτάλη των δημοκρατικών ονείρων και οραμάτων μας, των αιματοβαμμένων με τους αγώνες της προηγούμενης γενιάς σ’ αυτούς που άμεσα το κυνηγάνε, αλλά να συνεχίσουμε να κρατάμε τις σημαίες του ψηλά.
Το Πολυτεχνείο είναι πόθος, υπόσχεση, όρκος.
Στην Ελλάδα μας, σ’ αυτόν τον τόπο, κόντρα στα εμπόδια και στους υποτακτικούς των ξένων δυνάμεων, τελικά, μένει η ελπίδα ότι ΘΑ ΚΑΝΕΙ ΞΑΣΤΕΡΙΑ.
Μια ομότεχνη
Τι ακριβώς εννοείτε όταν λέτε ομότεχνη;
ένας τρίτος
http://www.youtube.com/watch?v=kuRbI4uhapo&feature=related
ΤΡΥΠΕΣ ταιριάζει με το κείμενο
Τι εννοώ ομότεχνη;
Ομόχαζη ομοφυλλόφυλλη.
οκ τώρα κατάλαβα
ευχαριστώ για τη διευκρίνηση
θα υπογράφω και εγώ έτσι ομότεχνος, ομοχαζος ομοφυλλοφυλλος
Πολύ σε γουστάρω ομόχαζε ομοφυλόφυλλε.
Την ίδια τρέλα έχουμε.
Με λένε Κίτσα (από το Κώστας) και είμαι βλαχούλα.
Εσένα;
Του Κίτσου η μάννα κάθουνταν 'ς την άκρη 'ς το ποτάμι,
με το ποτάμι μάλωνε και το πετροβολούσε.
"Ποτάμι, για λιγόστεψε, ποτάμι, γύρνα πίσω,
για να περάσω αντίπερα, 'ς τα κλέφτικα λημέρια,
πόχουν οι κλέφταις σύνοδο κι' όλοι οι καπεταναίοι."
Τον Κίτσο τόνε πιάσανε και πάν να τον κρεμάσουν,
χίλιοι τον πάν από μπροστά και δυο χιλιάδες πίσω,
κι’ ολοξοπίσω πάγαινε νη δόλια του η μαννούλα.
"Κίτσο μου, που είναι τάρματα, που τα χεις τα τσαπράζια,
τοις πέντε αράδαις τα κουμπιά τα φλωροκαπνισμένα;
Μάννα λωλή, μάννα τρελλη, μάννα ξεμυαλισμένη,
μάννα, δεν κλαις τα νιάτα μου, δεν κλαις τη λεβεντιά μου,
μόν' κλαις τάρημα τάρματα, τάρημα τα τσαπράζια;"
ΠΟΥ ΠΑΣ ΡΕ ΚΑΡΑΜΗΤΡΟ;
ΚΙ ΑΝ ΔΕΝ ΗΞΕΡΕΣ, ΔΕΝ ΡΩΤΑΓΕΣ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ;
ΚΡΙΜΑ ΤΙΣ ΦΟΥΣΚΑΛΕΣ ΣΤΑ ΠΟΔΙΑ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!ΚΑΙ ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Αυτό λέγεται εμπάθεια μωρέ παιδιά
Και εσείς, η κυρία ομότεχνη,
πιο ταπεινά μωρέ παιδιά
πιο ταπεινά
ΕΜΠΑΘΕΙΑ ΘΑ ΗΤΑΝ ΑΝ ΑΦΗΝΑΝ ΑΣΧΟΛΙΑΣΤΟ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ.
ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΠΙΣΤΕΥΩ ΠΩΣ ΚΑΝΟΥΝ ΠΛΑΚΑ.
ΟΠΩΣ ΚΑΝΕΙ ΚΑΙ Ο Κ.ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ ΜΕ ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΜΕ ΟΛΑ.
ΤΙ ΣΑΣ ΠΕΙΡΑΖΕΙ ΕΣΑΣ;
ΑΦΟΥ ΤΟΥ ΑΡΕΣΕΙ ΚΑΙ ΤΟΥ Κ.ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗ ΝΑ ΑΣΧΟΛΟΥΝΤΑΙ ΜΑΖΙ ΤΟΥ ΕΙΤΕ ΑΡΝΗΤΙΚΑ ΕΙΤΕ ΘΕΤΙΚΑ.
ΘΑ ΠΕΘΑΙΝΕ ΑΝ ΑΔΙΑΦΟΡΟΥΣΑΝ ΓΙ' ΑΥΤΟΝ.
ΡΩΤΗΣΤΕ ΤΟΝ ΚΑΙ ΘΑ ΔΕΙΤΕ.
Πράγματι, πρόκειται περί πλάκας, γιατί εγώ που υπογράφω ως "μια ομότεχνη", δεν είμαι η ίδια που σχολιάζω και παρακάτω με το ίδιο ψευδώνυμο.
Δεν χρειάζεται πιστεύω εξήγηση το ψευδώνυμο μου και άδικα αναρωτιέστε τι εννοώ. Είναι σαφές και απλό.
Οι μωροί και οι τετραπέρατοι είναι εξίσου ακίνδυνοι. Οι μισότρελοι μόνο και οι ημιμαθείς είναι οι πιο επικίνδυνοι
Anamniseis - Vicky Leandros
κατερινα γωγου-η μνημη-βιντεο
σου το αφιερωνω
να το ακουσεις
ΕΝΑ ΚΕΙΜΕΝΟ ΖΕΣΤΟ ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΠΕΡΙΤΤΕΥΟΥΝ
Δημοσίευση σχολίου