Το έχει παρακάνει...
Ο –άσπονδος τελικά - φίλος Βασίλης Καραγιάννης, πολυγραφώτατος και πολυδιαβασμένος, συχνά εκτροχιάζεται λόγω της κακής του συνήθειας να τοποθετείται επί παντός επιστητού, χωρίς συχνά να διασταυρώνει τις πληροφορίες του.
Δεν είναι λίγες οι φορές που έπιασε στο στόμα του την Οικολογική Κίνηση και τον υποφαινόμενο, γράφοντας διάφορες μικρόψυχες «χιουμοριστικές» κριτικές, με ανεξήγητα μέχρι στιγμής κίνητρα.
Τελευταίο δείγμα η ειρωνική αναφορά του στη συνέντευξη τύπου που δώσαμε ως Οικολόγοι Πράσινοι, όπου κατηγορηθήκαμε ότι «επιδείξαμε» ένα πυροβολημένο πουλί στα κανάλια. Που είναι το μεμπτόν της υπόθεσης ; Την ώρα της συνέντευξης έφερε κάποιο μέλος μας ένα πυροβολημένο μελισσοφάγο. Σε τέτοιες περιπτώσεις πριν στείλουμε το πτηνό για περίθαλψη προβάλουμε το περιστατικό, ώστε να δείξουμε τις συνεχιζόμενες παραβάσεις της κυνηγετικής νομοθεσίας και να παρακινήσουμε τους πολίτες να μας στέλνουν τραυματισμένα ή δηλητηριασμένα από φυτοφάρμακα πουλιά. Συγνώμη για το .. έγκλημα μας, Βασίλη, άλλη φορά δε θα το ξανακάνουμε.
«Έγκλημα» 2ο. Τις προάλλες ανακοινώσαμε στον τοπικό τύπο την απόφαση της Πολιτείας να ανακηρυχτεί το ΞΕΝΙΑ διατηρητέο κτίριο, απόφαση που οφείλεται σε ενέργειες της Οικολογικής Κίνησης, μετά από υπόδειξη – και τεχνική τεκμηρίωση – του αρχιτέκτονα Κώστα Δεσποτίδη. Τον τελευταίο μάλιστα ευχαριστήσαμε και δημοσίως αφού επισημάναμε την καθοριστική συμβολή του. Ο κ. Καραγιάννης θεώρησε σκόπιμο να παίξει το ρόλο του τιμητή του κ Δεσποτίδη και σχολίασε την ανακοίνωση λέγοντας ότι το επίτευγμα οφείλεται στον «υποψήφιο Βουλευτή του ΣΥΝ (ριζα)» κ. Δεσποτίδη, αλλά και «τους τακτικούς Οικολόγους (σχεδόν εξ επαγγέλματος) και τα άτακτα στίφη αυτών που δεν προτάσσουν στήθη αλλά μονο-λόγους».
Προς τι η ειρωνεία και η απαξίωση ; Μήπως υπονοεί με τους λεκτικούς ακροβατισμούς του ότι οικειοποιηθήκαμε τη δουλειά του Κ. Δεσποτίδη ; Τον πληροφορούμε ότι όταν μας κοινοποίησαν την απόφαση για το ΞΕΝΙΑ επικοινωνήσαμε με τον κ. Δεσποτίδη και επιμέναμε να εκδώσει αυτός την ανακοίνωση, αναγνωρίζοντας με τον τρόπο αυτό την ιδιαίτερη συμβολή του. Τελικά ο ίδιος αρνήθηκε υποστηρίζοντας ότι η Οικολογική Κίνηση τράβηξε με συνέπεια όλη την ιστορία και τελικά η ανακοίνωση γράφτηκε από κοινού. Συγνώμη, Βασίλη, άλλη φορά δεν θα παίρνω τον Κώστα για να συνεννοηθούμε ποιος θα υπογράψει μια κοινή μας δράση, αλλά θα ρωτούμε εσένα !
«Έγκλημα» 3ο. Την περίοδο των Ευρωεκλογών ο κ. Καραγιάννης άκουσε από κάποιες γριές ότι κόπηκαν δύο δέντρα κοντά στην «Αγιάννα», αλλά ο Πράσινος Οικολόγος δεν πήρε χαμπάρι, γιατί μάζευε ψήφους κλπ, κλπ. Συγνώμη, Βασίλη, άλλη φορά θα περνώ από όλ’ τ’ς χωρατάδις τ’ς Σκ’ρκας και θα ρωτώ τ’ς μπάμπις μήπως έκοψαν πουθενά κάνα δέντρο …
Δυστυχώς, Βασίλη, δεν μπορώ να σε κρατήσω κακία, όπως θα έκανε κάποιος άλλος στη θέση μου. Κι αυτό, διότι αναγνωρίζω τη συμβολή σου στην πνευματική ζωή του τόπου και παραβλέπω αυτό το κακόβουλο χρόνιο «χιούμορ». Εκείνο που δεν μπορώ να καταλάβω είναι τα κίνητρα σου. Ή βαλτός είσαι, όπως λένε κάποια εξοργισμένα μέλη της Οικολογικής Κίνησης, (πράγμα που εγώ δεν το πιστεύω), ή όσο περνούν τα χρόνια το χάνεις …
Διάλεξε και πάρε
Λ. Τσικριτζής
Πρόεδρος της Οικολογικής Κίνησης Κοζάνης
Αμεσες απαντήσεις εις Λζρν Τσκτζ και την Οκλγκ του Κνσ δηλαδή το κόμμα του τώρα.
1. Ομολογώ πως το έχω παρακάνει. Αλλη φορά θα είμαι ακόμα πιο δηκτικός. Αλλά τι φλύαρος θεέ μου. Τρεις σειρές του 'γραψα με σαραντατρείς απάντησε. Διάρροια κανονική λόγου. Δώσε αφορμή στο χωριάτη να σ' ανέβη και στο κρεβάτι.
2. Ομως να μη λησμονεί πως όταν ένα κίνημα συνείδησης το μετατρέπουν κατά το δοκούν και το καραδοκούν σε κόμμα κάθε τρεις και λίγο, δηλαδή για ν’ αρπάξει κι αυτό και ν’ αρπαχτεί από κάπου, τότε θ’ ακούσ(ουν)ει στη γλώσσα αυτής της τρέχουσας πρακτικής, λόγια. Δεν μπορούμε να το αντιμετωπίζουμε όπως μια περιβαλλοντική οργάνωση ή κάτι μεταξύ κατηχητικού και προσκοπικού φυσιολατρικού ομίλου με τις οποίες προσιδιάζει τον άλλο καιρό το εν λογω πτηνοοικολογικόν σύνολο. Αυτού του κόμματος πλέον λίγο παρακάτω της πόλεως και του νομού στο κέντρον η κατάσταση είναι χειρότερη. Και μη μου αντιτάξουν κακά λόγια για το χάλι αριστεράς (της πολιτισμένης, ότι αυτή μόνον υπάρχει κι αξίζει να υφίσταται ως τέτοια), γιατί εγώ θα πω, αλίμονον, περισσότερα.
3. Με τα χρόνια όλοι τα χάνουμε κάπως.
Εγώ «Λέω πάλι πως το μόνο που έχω χάσει
είναι η ασήμαντη επιφάνεια των πραγμάτων...»
στίχος του Μίλτον που επαναλαμβάνει κι ο Χ.Λ.Μπόρχες.
Β. Π. Καραγιάννης
πρόεδρος του iparemvasi.blogspot.com
7 σχόλια:
Στο Ραμπελαί και από τις πρώτες σελίδες του ακόμη, ο Γαργαντούας πέφτει στον παρόντα κόσμο από το αυτί της μαμάς! Στους Σατανικούς στίχους, μετά την ανατίναξη του αεροπλάνου εν πτήσει, ο Γκιμπρήλ Φαρίστα κολυμπούσε στον αέρα πότε με στυλ πεταλούδας πότε με ύπτιο και ο άλλος, ο Σαλαντίν Τσάμστα έπεφτε με τα χέρια κολλημένα στο σώμα με το σακάκι του κουμπωμένο μέχρι το λαιμό.Στο Βαλς του αποχαιρετισμού ο γιατρός Σκρέτα σε μία λουτρόπολη θεραπεύει από την ανικανότητα τις γυναίκες, εγχέοντάς τες το δικό του σπέρμα και καθιστώντας τες όλες μητέρες.
Υστερα από όλα αυτά είναι δυνατόν να μη μπορούμε να ''δούμε'' τον τραυματισμένο μελισσουργό του Β.Π.Κ πρωταγωνιστή ενός τηλεοπτικού ΕΣΥ περιθάλψεως με την ''άλλη ματιά''; Mάλλον αποτελεί το γεγονός τότε παγίδα για τους αφελείς.
Το χιούμορ αποτελεί επινόηση του σύγχρονου πνεύματος μας λέει ο Οκτάβιο Πας. Είναι κάτι που καθιστά αμφίσημο οτιδήποτε αγγίζει. Οποιος δε μπορεί να αντλήσει λοιπόν απόλαυση από τέτοιες σκηνές σαν τις παραπάνω, τότε επιβεβαιώνει το οτι τίποτε δεν είναι πιό δύσκολο από το να κάνεις να καταλάβει κάποιος το χιούμορ.
Πρέπει να παρατηρήσω οτι όχι απλά δεν απαντάτε σε τίποτε επι της ουσίας για αυτά που γράφει ο Τσικριτζής αλλά συνεχίζετε με νέο παραλήρημα ανοησίας. Και οι επιθέσεις και ειρωνείες στην οικολογική κίνηση μιας περιοχής τόσο τραυματισμένης περιβαλλοντικά, αν δεν είναι εγκάθετες και ύποπτες είναι σίγουρα κατάλοιπα μιας νοοτροπίας παρωχημένης που χρειάζεται επειγόντως ξερίζωμα. Δεν είμαι μέλος της οικολογικής κίνησης και ούτε τους ψηφίζω. Είμαι απλούστατα άλλος ένας κοζανίτης με τα πνευμόνια γεμάτα στάχτη. Και δεν μπορώ παρά να αναρωτηθώ για τα κίνητρά σας. Αυτό που υποψιάζομαι είναι οτι στοχοποιείτε οποιονδήποτε σας δίνει τη στιγμιαία έμπνευση να σκαρώσετε ένα (φτωχό και φτηνό συνηθως) λογοπαίγνιο ή να κάνετε επίδειξη των αναγνωσμάτων σας, χωρίς να αναλογίζεστε την ευθύνη που συνεπάγεται η χρήση οποιουδήποτε βήματος, ακόμη κι αν πρόκειται για ένα απλό blog. Με δυο λόγια "σλιαμ σλιουμ κοκκόνα Μαριγώ" κύριε Καραγιάννη.
Να σας ενημερώσω λοιπόν. Είναι το κοζανίτικο αντίστοιχο του "απο την πόλη έρχομαι και στην κορφή κανέλα". Για άλλη μια φορά δεν απαντάτε σε τίποτε επί της ουσίας, κύριε Καραγιάννη.
Όλα τα προηγούμενα -μα και τα επόμενα που σίγουρα θα ακολουθήσουν- μου θύμισαν το παρακάτω ποίημα του Ταρκόφσκι. Και ας αναζητήσουμε βέβαια τις αναλογίες με τους σύγχρονους blog-ξιφισμούς και ας θεωρήσουμε υγιές το ότι ενσκήπτουν λογομαχίες στο απόλυτο κενό του σήμερα. Δηλ. στο τραγικά γελοίο. Η ουσία δε χρειάζεται να αποδειχτεί ούτε και της πρέπει απολογία άλλωστε. Η ουσία κραυγάζει την αλήθειά της.
ΣΩΚΡΑΤΗΣ
Να έχω εξουσία πάνω στους ανθρώπους δε ζήτώ,
για' μενα οι τιμές, οι νικηφόροι πόλεμοι δεν έχουνε αξία.
Σαν το ρετσίνι στα πεύκα ας μείνω σε ακινησία
δεν είμαι βασιλιάς, από αλλού κρατώ.
Κι εσείς μπορείτε που δέχεστε το κώνειό μου στο στόμα,
την κώφωση να δοκιμάσετε και την σιγή την τέλεια.
Δε θ' ανεχτώ του σκλάβου τα κουρέλια,
δεν είμαι μόνος μου, μα εμείς στο μέλλον είμαστε ακόμα.
Είμαι σαρξ εκ της σαρκός σας, της θάλασσας το βάθος,
το ύψος όλων των βουνών στη φύση.
Σαν να΄τανε κοχύλι, τον κόσμο έχει πλημμυρίσει
το άδειο το κενό και ηχεί με ολύμπιο πάθος.
ΤΑΡΚΟΦΣΚΙ ΑΡΣΕΝΙ, ΧΡΟΝΟΣ, ΙΝΔΙΚΤΟΣ
Γιατί τόσα ανώνυμα σχόλια ; Ο κ.Καραγιάννης τουλάχιστον υπογράφει τα λεγόμενά του αν μη τι άλλο, παίρνοντας όλο το κόστος των λεγομένων του. Τα ανώνυμα σχόλια μου φέρνουν στο μυαλό την πασίγνωστη ατάκα του επιθεωρητή Κάλαχαν (Clint Eastwood)την οποία εξέφραζε συχνά για τη γνώμη του συνομιλητή του.
Και κάτι που μόλις χτες διάβασα από το συγκλονιστικό ''Εκ Βαθέων'' της Ελφρίντε Γιέλινεκ :
''Πίσω από το χιούμορ εμφανίζεται πάντοτε η φρίκη. Πιστεύω ότι η αίσθηση του χιούμορ δεν έχει δοθεί σε όλο τον κόσμο''.
Δημοσίευση σχολίου