Θωμάς ο διδυμος

Θωμά του Διδύμου: Ο Κύριος μου και θεός μου»/ Εβρεχεν σιγαλά κι επότιζεν την κυδωνιά/ Εζήτηξα τις επισκευαστικές αλβανικές δυνάμεις/ προς επιδιόρθωσιν στέγης που έσταζεν ορισμένως/ Ηύρα τον Μύρη, όχι του Καβάφη ευτυχώς / είχε δυχατέρα την Βελμύρα / αλλά εγώ παράκουσα Παλμύρα του Ν.Α. Ασλάνογλου/ στα πολεμικά και ποιητικά της ερείπια / Οποίον ζεύγος ποιητικόν στα κεραμίδια/ Κι εβρεχόμην με καυτές στάλες ενθύμησης.../ «...Μα όταν μες στη θρυμματισμένη θύμηση αναδεύω/ ερείπια, βρίσκω απόκριση βαθιά, γιατί τα μάρμαρα/ κι οι πέτρες κι η ιστορία μένουν για να θυμίζουν/ το πέρασμά σου ανάμεσα στην ομορφιά – απόκριση/ για όσα περιμένω και δεν πήρα»./