Λησταί....

Η «Γαβριηλιάδα μου αποτελείται από 5 τόμους διηγημάτων που εκδόθηκαν από τον άλλοτε ευαγή οίκο Γαβριηλίδης. Ο πρώτος της σειράς «Το χρώμα της νοσταλγίας» του 2008 έχει ως πρώτο διήγημα το ‘Ληστρικά παραγγέλματα». Διεξέρχεται τη ληστεία της Εθνικής Τραπέζης Σερβίων από το τότε ληστή Νίκο αδελφό του μέγα ληστού Βασιλείου Παλαιοκώστα. Κατά την εκτέλεσιν της αποστολής του ο εν λόγω ληστής εισελθών στην τράπεζας με όλους τους τύπους και υπογραμμούς του ληστού κατευθύνθηκε στο ταμείο και προτείνοτας το περίστροφόν του στον ταμία είπε την περίφημη κουβέντα: «- Aνοιξε το γραμματοκιβώτιο, ρε πούστη!... Tο πρώτο και το δεύτερο πήγαιναν σε όλους• το τρίτο είχε παραλήπτη τον υποπράσινο υπάλληλο του ταμείου, που κατάλαβε αμέσως, παρά το φραστικό λάθος του ληστού, ότι αυτόν και το όπισθέν του χρηματοκιβώτιο αφορούσε το παράγγελμα. Eν τούτοις, τόλμησε να ψελλίσει, γιατί μάλλον περισσότερο του εθίγη όχι το υπαλληλικό φιλότιμο αλλά το ανδρικό αντίστοιχο, παρότι η λέξη έχει μια γενική ισχύ και καθόλου δεν είναι απαραίτητο ν’ ανταποκρίνεται στη φυσιολογία του πράγματος: -Δεν κατάλαβα, κύριε ληστά, τράπεζα είμαστε όχι ταχυδρομείο• αυτό, προς στιγμή, έκανε τον παραγγέλλοντα με το πιστόλι να σταθεί για λίγο στο λάθος του. Δε μίλησε όμως, μη δείξει την ταραχή που τον διακατείχε εν γένει...» Ο λογοτεχνικός μου ήρωας διαβάζω πως απέθανε εντελώς στα Τρίκαλα που ζούσε και μπαινόβγαινε στα νοσοκομεία. - Μια λύπη την έχω ορισμένως...