Πόσο με θέλγει κι εντυπωσιάζει/
αυτή η ανηφορική λαμπερή εορτή/
αφού στα υψώματα επιχωριάζουν/
οι ναοί της Μεταμορφώσεως /
Αρχές του μήνα εκεί το θαύμα /
γίνεται πιο εύληπτο στους θεατές του./
Είναι και ο Αύγουστος που σε γονατίζει/
με κάτι σταφύλια σώματα, να, μετά συγχωρήσεως/
που τα μοιράζουν μαζί με το αντίδωρο./
Ρόγες ώριμες με όμικρον κι ω-μέγα/
τριζοβολούν στο πέρασμα το κοίταγμα το λογισμό/
Οι θερισμένες καλαμιές ξανασηκώνουν το λαιμό/
θέλουν εκ νέου ζωή, δημιουργία, έρωτα επί γης/
Κύριε /
Μετεμορφώθης εν όρει Θαβωρείω εν δόξει/
σ’ εμάς στον χαμηλό Αη-Λια, ας είναι,/
μας δένουν εκεί τόσες προσευχές κι ανάμνησες...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου