Φέρω επί "προσωπικού" μάσκα φτηνή παντού/
δρόμους, πλατείες αίθουσες κι όπου νόμος ορίζει/
άχρι σφυρήξεως : «Τέλος πανδημίας»./
Λίγους στους δρόμους συναντώ μασκοφόρους/
όμως ως διασταυρωνόμαστε σαν γνώριμοι /
από καιρό και ήπια απελπισμένοι/
βυθίζουμε ο ένας στον άλλο το βλέμμα του/
ανθρώπινο, τρυφερό, αισθαντικό/
σχεδόν ερωτικό κάλεσμα αμοιβαίο/
ή απλής νοσταλγίας υπόμνηση./
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου