Γλυκό απόγευμα Σεπτεμβρίου. Μου θυμίζει την έναρξη του «Μάκβεθ» σε πεζή διασκευή του Στάθη Πρωταίου: «Σκωτσέζικη γλυκοσυννεφιά»... Η παγκόσμιος εορτή Υψώσεως του Σταυρού στο τέρμα της. Ηδη αρχίζει ο εσπερινός του αγίου Βησαρίωνος προστάτου πάσης Θεσσαλίας. Στο λόφο Μεταμορφώσεως του Σωτήρος, λέγε με όπως πάντα Χαμηλός Αη-λιας, εσπερινός μετ’ αρτοκλασίας των Αγραφιωτών Κοζάνης. Ηγουν των απογόνων εκείνων που ήρθαν από τα Αγραφα εδώ κυνηγημένοι μετά την αποτυχία του κινήματος του Διονυσίου Σκυλοφιλόσοφου (1612).
Κάθε χρόνο μαζεύονται εκεί όσοι έχουν ρίζα αγραφιώτικη και θυμούνται εκείνη την «εγίρα» την εορτή του αγίου Βησαρίωνος, την παλαιά εικόνα του οποίου φέραν από εκεί, και την προσκυνούν στο ναό.
Πάω κάθε χρόνο στον εσπερινό απόμακρος κάπως παρότι δεν έχω ρίζα Αγράφων, εκ της Πυρσόγιανννης η μακρινή καταγωγή μου, έτσι για να νιώσω, αμυδρά έστω, αυτό το συνεχιζόμενο για πολλά χρόνια, μικρό τοπικό ιστορικόν θραύσμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου