Τω καιρώ εκείνω τη μία των Παρασκευών της Σαρακοστής, (η Β’ συνήθως), των Χαιρετισμών δηλαδής, σύναξις θηλυκοάρσενων εγένετο στο υπερώον του μοδέρνου πανδοχείου της Φλώρινας, LIΝGOS. Εόρταζον οι μαζωγμένοι εκεί ΕΤΑΙΡΟΙ, την ενιαύσια Σκορδοκαϊλειον κινητή εορτή τους, στην οποία τιμούσαν το εύοσμον αγιονορείτικον σκόρδον ή το Ροϊδιον «σκορόδον» (άνευ πράσσων). ΄Ανθρωποι του τόπου, της περιφέρειας, των όμορων πόλεων και χωρίων εγλεντούσαν (που είχαν αυτή την όρεξη;). Ετρωγαν φαγιά σε συνταγές γαλλικές και «γαλλικές» στις οποίες κυρίαρχη γεύση ήταν αυτή του σκόρδου και των sauce αυτού, έπιναν κόκκινο κρασί κι ορχούνταν με γλυκόλαλα άργανα Σλαβομακεδόνικα τότε, νυν Βορειομακεδόνικα. Την αυτή νύκτα κατέφθαναν εκ Θεσσαλονίκης οι πνευματικές σκούνες και σκαμπαβίες που έδεναν στον Σακουλέβα κι οι επιβάτες έλυναν τα ζωνάρια του κεφιού και του παλουκιού τους στο λόγιον χάνι. Επώνυμος άρχων της βραδιάς ο (+) Μίμης, μεγαποιητής, Σουλιώτης.
Ηταν ωραία εκείνα τα Σκορδοκαϊλεια της Φλώρινας συμβάντα /
Γνωριμίες αναγνώσεις απογνώσεις μια οινο-πνευματώδη μπάντα /
Δεν μετρώ βέβαια το πόσοι που εκείνες τις βραδιές εκεί επήγαν /
αλλά με τον καιρό, αλίμονον, από το μάταιό μας κόσμο εφύγαν... /
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου