Νίκος Πανταζόπουλος, όνομα καθηγητού μύθος στη Νομική Θεσσαλονίκης κάποτε. Ρωμαϊκό δίκαιο κ.λπ. Βρήκα το βιβλίο στην επικράτεια του βιβλιοχάος μου τυχαία. Μέσα του μια επιστολή χειρόγραφη: «Θεσσαλονίκη 10 – 4 – 1975, αποστολέας Αντώνης Παπαναστασίου» ( φοιτητής τότε), προς Χρήστο Μπέσα (ιατρόν οφθαλών επιφανή στην Κοζάνη). Τον ενημερώνει για το Ρωμαϊκό δίκαιο, τα κεφάλαια SOS και τις ιδιαίτερες συμπάθειες του καθηγητή (καιγόταν για ό,τι αφορούσε το έθιμον και τη εφαρμογή του στο Δίκαιο). Ο αποστολέας ήταν από Εράτυρα κι είμασταν συμφοιτητές (μαζί με τον Βασίλη Μαρκόπουλο και τον άτυχο φίλο μας Δημήτρη Δαγιόγλου που χάθηκε πριν λίγα χρόνια, δικηγόρος στην Κοζάνη). Φίλοι εκείνου του αλησμόνητου καιρού Γιάννης Κ., Αθήνα, Ελένη Γ., Θεσσαλονίκη τώρα και λίγοι άλλοι. Τον Χρ. Μπέσα δεν τον γνώριζα τότε όταν κυριαρχούσε στον πολιτισμό και τα γράμματα της πόλης, με τον ρηξικέλευθο για την εποχή του (1975 - 1980 περίπου) σύλλογο «Φίλοι της Τέχνης». Κάποια στιγμή μου έδωσε τα βιβλία του Συλλόγου όταν αδρανοποιήθηκε μη αντέχοντας την «επέλαση» του Φιλοπρόοδου Συλλόγου που ιδρύθηκε στον σαρωτικό (και κομματικό) αντίποδά των ΦτΤ. Εκεί φαίνεται ήταν και το Ρωμαϊκό δίκαιο. Αργότερα στην υπερδεκαπενταετή μας σχέση αγάπης κυρίως, και έχθρας κάπου κάπου, τι δύσκολοι άνθρωποι που είμαστε φορές, δεν μου είπε πως είχε γραφτεί στη Νομική. Το έκρυβε, και μάλλον την άφησε στο τέλος. Μέσα στο βιβλίο υπήρχαν λίγες σημειώσεις στα λατινικά και μια συνταγή για γυαλιά. Κοιτώ το γραφικό του χαρακτήρα με νοσταλγία, τόσο γνώριμος από τα χειρόγραφα των συνεργασιών του (άπειρες) στην «Παρέμβαση και νιώθω μια ρίγα λύπης. Κάθε μέρα βλέπω το όνομα του στον τοίχο καρφωμένο - η οδός Χρίστου Μπέσα –πρώην Δωδεκανήσου- δίπλα από το σπίτι μου-. Ο Αντώνης, αλίμονον, χάθηκε τόσο νωρίς στα πρώτα σχεδόν χρόνια της δικηγορίας του στη Θες/νίκη.
Πρόσωπα φίλοι παλιοί που πέρασαν σαν χ(η)νάρια
Κι άφησαν τα βαριά ή ανεπαίσθητα τους α-χνάρια...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου